________________
( ૨૧૯ )
હાય પણ શુ ? તેનાં વસ્ત્ર અને રૂપર ંગ પણ રોજ નવાં-નવાં કેઇદિવસ ચિંથરેહાલ એકાદવસ્ત્ર ધારણ કરે તેા વળી કાઈ દિવસ એક સ્વચ્છ વ′ પહેરે, અને કેાઇવાર માત્ર કાળી કામળી. એઢીને જ સરીયામ માર્ગ ઉપર ઉતાવળે પગલે ડતી જણાય ! સમયમાં પણ તે તેવુ ં જ ગાંડપણુ ખતાવે છે. એકાદવાર મધ્ય રાત્રીએ એક લતામાંથી ખીજા લતામાં દોડતી
દેખાય તે વળી કોઇ દિવસ મધ્યાન્હના ઉગ્ર તાપ નીચે પોતાની કાયાને તપાવતી એડી હાય. તે આખે શરીરે ભમ ચાળે છે. હાથમાંનુ ત્રિશૂળ તે ઘડીવાર પણ રેઢું મૂકતી નથી. જાણે ત્રિશૂળ જ સર્વસ્વ હાય તેમ જીવની પેઠે :જાળવે છે. મ્હાંને કાઇવાર કાળા કાલસાથી રંગે છે તેા કેાઇવાર માત્ર ભસ્મથી આાિદિત કરી રાખે છે. ખડખડાટ અટ્ટહાસ્ય અને વ્યગ્રતા એ તેનાં વિશિષ્ટ લક્ષણા મન્યા છે. એવે સામાન્ય કમત છે, તે કયા) ઘડીવાર જપીને બેસતી નથી; અને બેસવુ જહોય ત્યારે તે દૂરના એકાંતનિન અરણ્યપ્રદેશમાં ચાલી જાય છે, તે કયાં ખાય છે—કયાં પાણી પીવે છે તે પણ કદાચ બહુ એછા જણુ જાણતા હશે. તે વાયુની જેમ અપ્રતિષ્ઠદ્ધ વિહારી છે--તેને ક્યાંઇ જવામાં સંકેાચ નથી. સા કેાઇ તેની સામે જોઇ રહે છે. લેાકેાને ઘડીવાર વિચિત્ર પ્રકારના વિનેાદ મળે છે. અતઃપુરમાં પણ તેને નિષેધ નથી. ગાંડાં માણસાને તે વળી વિધિ-નિષેધ શાં?
પેથડકુમારને બ ંદીખાને નાખ્યા પછી કંઇક અણુધાયે ઉત્પાત થવા જોઇએ એમ આ જોગણું મનમાં ધારી ખેડી હતી.
