________________
( ૨૨૬)
ઘણાએ રેતા-કકળતાં–તરફડતાં પ્રાણીઓનાં વધ તેઓ કરી ચુકયાં હતાં. આટલી દ્રઢતાથી શરણે થનાર તો આ રાણી પહેલ વહેલી જ હતી.
ખુશીથી તું તારૂં ખડગ ચલાવ! વહેમી સંસારની જુઠી જંજાળમાંથી મને છોડાવ!” રાણીએ છેલ્લે હૂકમ સંભળાવી દીધો.
મુખી તલવાર લઈને આગળ આવ્યો. “રહેવા દેજે હા!બીજે બૂમ પાડી બોલ્યા. ત્રીજાએ કેડમાંથી એક ખંજર કાઢયું.
પહેલાં તે આનું જ કાસળ કાઢવા દે” એમ કહી મુખી પેલા આડે આવનારની સામે ઉછળે. કોણ કોને મદદ કરે છે તે સમજવું મુશ્કેલ હતું. ચારે જણું અંદર અંદર ઘવાવા લાગ્યાં. પિતાને મારી નાખવા આવનાર આ મારાઓને લેહી લુહાણ થતા જોઈ રાણુનું હૃદય વવાયું.
કેવી અણધારી ઘટના?” એમ કહેતા પિલી જેગિની એકદમ ઉભી થઈ અને રાણી પાસે આવી.
તમે જરીકે મુંઝાશે નહીં, હું મંત્રીવર પૃવીકુમાર અને તમને બરાબર ઓળખું છું. જે કુદરતે સહાય ન કરી હત તે આ તોફાન મારે જાતે ઉપજાવવું પડત.” થોડા સમયમાં બની શકે તેટલે ખુલાસે કરી નાખવાના હેતુથી જેગિનીએ આ શબ્દ ઉચ્ચાય.
