________________
( ૨૨૦) એવામાં એક રાત્રીએ રાજમહેલની પાછલી બારીએથી એક એક પાલખી જતી તેના જેવામાં આવી.
તે પાલખીની પાછળ ધીમે પગલે ચાલી. આખું માંડવગઢ નિદ્રાની માહિનીમાં ચકચુર હતું. બીજી તરફ નિશાદેવી પોતાની રમણીયતાના ભંડાર વિશ્વને ખેળ ઠલવી રહી હતી. રસિકે કહે છે કે નિસ્તબ્ધ રાત્રીના જેવી એકધારી ને શાંત રમણીયતાના સંસારની બીજી કઈ વસ્તુમાં નથી. છતાં આજ સુધીમાં જેટલાં કાવતરાંઓ-ખુનામરકીઓ અને વધ થયાં છે તે મોટેભાગે રાત્રીને વિષે જ થયાં છે. કુદરતે આપેલી રમણીયતાને દુષ્ટ મનુષ્યો કે દુરૂપયોગ કરે છે?
પાલખી ઉપાડનારાઓ શહેરની સીમા ઓળંગી આગળ ચાલ્યા. ધીમે ધીમે તેઓ એક ગાઢ વનમાં દાખલ થયા. જેગિણુએ ધારીને જોયું તો દાનશાળા પાસેનું પરિચિત જંગલ તે આજ હોય એમ લાગ્યું.
જંગલમાં છેડે દૂર ગયા પછી એક જણ એકાએક બોલી ઉઠ્યો:–“સબૂર ! પાલખી નીચે મૂકે. કેઈના પગલાંને અવાજ આવતો હોય તેમ જણાય છે. એક તો ચારે જણા થાકી ગયા હતા અને તેમાં આ ન્હાનું મળ્યું એટલે તેમણે જાળવીને પાલખી નીચે ઉતારી સોએ ચારે દિશામાં દૂર દૂર જેવાને પ્રયત્ન કર્યો. “આ તો જંગલ કહેવાય! અહીંઆ તો દિવસે પણ માણસ આવતાં ભય પામે. હશે કઈ વનચર પશુ–પંખી, પણ ચાલે આપણે જરા ચલમ–બલમ પી લઈએ.” એક જણ બે .
