________________
(૧૮૩ ) મહારાજાએ આ છેલ્લા શબ્દો બરાબર સાંભળ્યા. તે વહેમાય તે હવે જ. તેની આંખમાંથી ઝેર વરસી રહ્યું. સોમા નામને પેથડકુમારને એક ઝેરીલે ખવાસ ઉભે હતું તેણે રાજાનો હાથ દા.
રાજા ધીમે ધીમે રાણીના પલંગ પાસે આવ્યા. મંત્રીશ્વરે ખસીને પોતાનું આસન લીધું. રાજાએ એક ભયંકર દષ્ટિ રાણી તરફ ફેકી પણ રાણેને તે તેનું કશું યે ભાન ન હતું. બીજી જ પળે મંત્રીશ્વર સામે જોઈ આવેશમય સ્વરે ઉચ્ચાર્યું:
દેવગિરિથી વિજય વરીને આવ્યા. પણ રાજ કરતાં રાણ સાહેબની કીમત વધારે એટલે મને મળવાની ફુરસદ ન મળી અને સીધા અહીં જ આવ્યાં-ખરું ને?” પેથડકુમારના પેટમાં કઈ જ પાપ ન હતું. તે રાજાના મુખ સામે આશ્ચર્યદષ્ટિએ જોઈ રહ્યો.
હમણું જ આવ્યું, અને રાજમાતાની તબીયત બહુ જ ખરાબ છે એમ જાણતાં સીધો અહીં પહેંચ્યો.” નિર્દોષભાવે મંત્રીએ કહ્યું.
તમારે જયસિંહ મહારાજના તાબામાં રહીને રાજસેવા કરવાની છે એ તમારા ધ્યાનમાં છે ને?” વચમાં જ પેલે ખવાસ બોલી ઉઠશે. પિ. ૧૩
