________________
(૨૧૬) એટલામાં કેઈનાં પગલાં સંભળાયા. તે સ્વસ્થ થયો. “કોણ? સેમે?”
હા, ધર્માવતાર !” સોમે રાજાની સામે બેઠે.
શું કર્યું એ વિશ્વાસઘાતકનું ? લીલાવતીના દેહ ઉપરનું પેલું લાલ વસ્ત્ર મારી નજર આગળ રમી રહ્યું છે અને અંતરમાં સેંકડો વીંછીના દંશની વેદના પ્રકટાવી રહ્યું છે!”
“હું એ સ્થિતિ બરાબર સમજું છું, અન્નદાતા ! પેલી દાનશાળા પાસેના ગુપ્ત ગૃહમાં મંત્રીશ્વરને એવી રીતે પૂર્યા છે કે પવન પણ તેમને પત્તો ન મેળવી શકે.”
પણ જેજે , સામા? આખી પ્રજા તેને ચાહે છે. રાજના ઘણા નોકરો પણ તેને દેવતુલ્ય માને છે. ત્યાંથી કઈ તેને છટકાવી ન દે એટલે જાતે રખાવજે!”
“સમાને ભલામણ નહોય.” હર્ષવેષમાં સોમો બોલ્યો.
પણ બાપુ– જયસિંહ સેમા તરફ જોઈ રહ્યો. આ રાણજી અહીં હશે ત્યાં સુધી વસે ચોવીસ કલાક તોફાનની બીક રહેવાની. એ જરૂર મંત્રીને નસાડવા કાવતરું રચશે. તેને કાન્યકુજના માણસની મદદ છે. આપને શે મત છે?”
“એ ચિંતા અને પિતાને છે. તું એટલું કર, આપણા રાજેદ્યને બેલાવી લાવ!”
થોડી વારે વૃદ્ધ રાજવૈદ્ય પધાર્યા. તેમની સાથે વાતને
