________________
( ૧૯૭ )
મહેલના પગથીયાં ઉતરતા હતા એટલામાં પાસેજ કાઇના હસવાના અવાજ આણ્યે. તે ચમકયેા. “ અત્યારે અહીં કાણુ ? મારી માજી કોઇ જાણી ગયુ. તે નહીં હોય ? ” આસપાસ જોયું. પણ કઇં દેખાયું નહીં. “ ભ્રમ હશે ” એમ કહી તે આગળ ચાલ્યેા. તેને અંધારા ખુણામાંથી જોઇ રહેલ એક વ્યક્તિએ આ દશ્ય જોયું અને અદૃશ્ય થઇ ગઇ !
=>@]]~
પ્રકરણ ૨૨ મું
પ્રપંચના પાસા.
રાણી લીલાવતીનુ આરોગ્ય દિનપ્રતિદિન સુધરતુ ચાલ્યું. હવે તેા ઘેાડી શક્તિ પણ આવી હતી, રાજમહેલમાં તેમજ શેરીએ અને બજારે પણ વાતે ચાલતી કે—જ્યારથી મંત્રીશ્વર પેથડકુમારે કેશરી છાંટવાળું લાલ વસ્ત્ર રાણીજીને ઓઢાડયુ' છે ત્યારથી રાણીના રોગ શાંત થતા જાય છે, કાઇને આ વસ્ત્રના ઇતિહાસની કે પ્રભાવની પૂરેપૂરી ખખર ન હતી, તેઓ પોતપોતાના સંસ્કાર પ્રમાણે સારી-નરસી કલ્પનાઓ કરી પેથડ અને રાણીજીના માથે આળ ઓઢાડવાનુ પણ ચુકતા નહીં.
તે દિવસે અમાવાસ્યા હતી પ્રપચીમાના અંતરની કાલીમા જેવીજ શ્યામતા સર્વત્ર ફેલાઇ હતી, રાજા જયસિંહુ
