________________
( ૨૦૦) પેથડકુમાર ઉપર તલવારને ઘા કર્યો. કુમારે બે ડગલાં પાછળ હઠી દાવ ચુકવ્યા અને પછી તે બાર મેઘની ગર્જના સાથે આકાશમાંથી વિજળી પડે તેમ પિથડકુમારે પિતાની સમશેરને સ્વાદ ચખાડ સમાએ આ ઘા ઢાલ ઉપર ઝીલ્ય હાલના બે કકડા જમીન ઉપર પડયા અને બન્ને જણ નાસવા બારી તરફ ફર્યો.
તારકાના આછા પ્રકાશમાં મંત્રીએ સોમાને ઓળખ્યો. સમો ઝંખવા. પણ હવે તેની સઘળી વિચારશક્તિ નાશ પામી હતી. બારી સુધી આવ્યા પછી તેને લાગ્યું કે આમ વચમાં નાસી છુટવાથી એકે ઉદ્દેશ સિદ્ધિ નહીં થાય. દુનીયામાં બદનામ થઈશ અને કદાચ દંડ પામી જીદગી હારી જઈશ. તેણે પિતાના સાથીને હાથ પકડ.
“સ્ત? હવે ન્હાસવામાં કંઈ માલ નથી. કાં તે મંત્રી પદ કાં તો સ્મશાન ચિત્તા એ બેમાંથી એકની જ પસંદગી કરવાની રહે છે.”
સોમે પોતાના સાથીને લઈને પાછો ફર્યો અને ક્રોધાંધ બની મંત્રીશ્વર ઉપર નવેસરથી ટુટી પડે. મંત્રીએ તેને પિતાની બાથમાં સપડાવ્યા.
એ લાગ સાધી બીજાએ ખંજર કાઢયું સોમાએ હાકલ દીધી:–જે જે ચુકતા નહીં—એકજ ઘાએ કામ ખલાસ થવું જોઈએ. તે પણ એટલામાં એક ત્રીજી વ્યકિતએ આ ધીંગાણાની
