________________
( ૧૭૭ )
છે, પરમાર્થને નામે પણ જ્યાં જુએ ત્યાં સ્વાર્થનાજ યુદ્ધ થતાં જોઉં છું.
""
“ જેટલું જ્ઞાન મળ્યું છે તેટલેાજ જો ગુરૂગમ મળ્યા હાત તા આ જ્ઞાન દ્વીપી નીકળત. આપને સત્ર સ્વાનીજ ગધ આવે છે. પણ કેટલાંક મ્હારથી દેખતાં સ્વાર્થ, અંદરથી નિ:સ્વાર્થ –નિષ્કામ હાય છે એ તમે હજી હવે સમજી શકશે. ધર્મ ભાવનાના મુળમાં કાયમ નિ:સ્વાર્થતાજ ભરેલી હાય છે.” “એ પણ આડંબર ! ” રમાદેવીની આંખમાં વિજ્યનુ તેજ ઝળકયુ.
''
“ શાના આડંબર ? ”
“ કીર્ત્તિના-મહત્તાના એક તરફ ધર્મભાવનાના ઢઢરા પીટાવા છે અને ખીજી તરફ તમારી કીર્ત્તિ ના નાદ સુણાવે છે. આમાં ધાર્મિકતા કયાં તે જરા સમજાવશે ? ”
રમાને લાગ્યું કે હવે ચર્ચામાં રગ આવ્યે છે. અને એ રંગ જેમ વધુ રહે તેમ વાત કરવાની–પેથડકુમારને મુ ઝવવાની વધુ ગમત પડશે એમ પણ માની લીધું. પરંતુ પેથડકુમાર એવા વિતંડાવાદથી ગાંજી જાય તેમ ન હતુ.
મહત્તાની આકાંક્ષા સાવ નિર્મૂળ થઈ છે એમ કહેવાની ધૃષ્ટતા તેા હું શી રીતે કહી શકું ? પણ હું આપને પૂછુ છું કે હેમુ મંત્રીની સાથે લેશ પણ પરિચય પાડયા વિના
પે. ૧૨
""
