________________
(૧૭) “તે મને માર્ગ બતાવશો?” અભિમાન રહિત બની, જાણે પેથડકુમાર પાસે ભકિતભાવ શીખવા હાતી હોય તેમ કમળ સ્વરે રમાદેવી બેલી,
દલીલ આપતાં આવડે, સ્વાર્થ પકડતા આવડે અને સામાને નિસ્તેજ કરતાં આવડે તેને નવું જ્ઞાન કેણ આપી શકે?” ચર્ચાને અંત લાવવાના ઈરાદાથી પેથડકુમારે છે આક્ષેપ કર્યો.
રમાદેવીની નેહભાવના જાગૃત થઈ તિરસ્કારે મેહકતાનું સ્વરૂપ ધર્યું. ધીમે ધીમે તે બેલી:–” ખરેખર આપ જેવા શુરવીર છો તેવાજ પંડિત પણ છે.”
પંડિત બનવા કરતાં હું જનશાસનને ભક્ત બનવા વધુ ઉત્સક છું.”
“ ત્યારે મારે શેમાં ઉત્સુક્તા રાખવી?” ત્યાગમાં.”
ત્યાગ એ તે ઉદાસીનતા, રસ, ઉલ્લાસ અને આવેશ માત્રનું બલિદાન જે એમ ઈચ્છામાત્રથી આપી દેવાનું હોત તે આ સંસાર વૈરાગીઓને એક અખાડે જ બની ગયે હેત મને પહેલાં રાગી બનવા દ્યો. પછી ખુશીથી ધીમેધીમે ત્યાગના માર્ગે લઈ જજે એક વસ્તુને પરિચય અને તેની તૃપ્તિ મારામાં એક કાળે જરૂર ત્યાગ જગાડશે.” જાણે કહેવાનું બધું કહેવાઈ ગયું હોય તેવી તૃપ્તિ રમાના વદન ઉપર પથરાઈ.
