________________
(૧૭૧) પત્થરની કતરેલ નકશીદાર જાળીમાંથી અવાજ આવ્યું, પેથડકુમારે તે તરફ પિતાની દષ્ટિ ફેરવી. એજ વખતે જા બીમાંથી બે તેજસ્વી નયનને ચમકાર તેણે અનુભવ્યું.
હા, બા,” એમ કહી દાસીએ રમાદેવીને હાથ ખેં
રમાદેવીએ એક નીશ્વાસ નાખે તે એવાજ પત્થરની દિવાલ સાથે અથડાઈ પાછો ફર્યો. પેથડકુમાર ઉભે થયો. જરા વધુ ધ્યાન સાથે જોયું તો બે કામણગીરી કીકીઓ પોતાની સામેજ જોઈ રહી હતી. - પિથડની ભ્રકૃટી વચ્ચે કરચલી પડી, ક્ષણવાર વિચાર કરી દષ્ટિને ખંડના મુખ્ય દ્વાર તરફ વાળી આ ખંડમાં આમ ગુપ્ત રીતે જોવાનો શું ઉદેશ છે તેને તે વિચાર કરવા લાગે. ધીમે ધીમે દ્વાર પાસે આવ્યા, તેનું અનુમાન સાચું ઠર્યું ખરેખર ત્યાં રાજમહેલની બે રમણીઓ ઉભી હતી.
પિથડકુમારને પાસે આવતે જોઈ એક તે તરત ત્યાંથી ચાલી ગઈ. રમાદેવી ગભરાઈ ! પિતાનાજ રાજમહેલમાં તેને આમ ગભરાવાનું કહ્યું કારણ ન હતું. છતાં સામે એક અપરિચિત અતિથિ છે. અને પિતે રાજકુમારી છે એ ભાન આવતાં શરમની મારી તે ગભરાવા લાગી, “ દાસીની જેમ એકદમ અહીંથી ચાલી જઉં!” એવા વિચાર આવ્યો, પણ પગ ન ઉપડયા, પેથડકુમારના મુખ ઉપર વિલસતી રતા અને ધર્મશીલતાની પ્રભાનું પાન કરવા તેને આ સાહસ કર્યા વિના ન ચાલ્યું.
