________________
. (૮૨) “કહો ત્યારે, કેટલું પરિમાણ કરશે?” શ્રી ધર્મઘોષ સૂરિએ પ્રશ્ન કર્યો.
“મારા જેવા માણસને માટે વીસ હજાર ટાંકનું પરિ. માણુ બસ થાય.” પેથડે નમ્રપણે ઉત્તર આપે.
“આ વ્રત ચાવજજીવન પાળવાનું છે એ ન ભૂલતાં. વિચારીને પ્રતિજ્ઞા કરે તે પાછળથી મુંઝાવાનું કંઈ કારણ ન રહે. ” પેથડ પિોતે ભલે ન જાણતા હોય, પણ આચાર્ય મહારાજ તે પેથડનું ભાવી વાંચી શક્યા હતા, તેથી આડકતરી રીતે કંઈક વિશેષ છૂટછાટ મુકવાને તેમણે આગ્રહ કર્યો.
પાસે એક કેડી પણ ન હોય અને છતાં વીસ હજાર ટાંકનું પરિમાણ પિતાને માટે બાંધે એ શું આપને ઓછું હાસ્યાસ્પદ લાગે છે?” પેથડની નમ્રતા તેના શબ્દ શબ્દમાં તરવરી રહી.
“તમારે માટે પાંચ લાખનું પરિમાણ મને બસ લાગે છે.” આચાર્યશ્રીને આ નિર્ણય અદભૂત હતો. અજ્ઞાન–બાળ જીને તેમાં ભારે અતિશક્તિને ભાસ થયા.
પાંચ લાખ?” પિડ એકદમ બોલી ઉઠ્યો.
અને તે પણ વખત જતાં તને બહુ ઓછા લાગશે.” પેથડની સત્તા અને સમૃદ્ધિને ખ્યાલ આવતાં આચાર્યશ્રીએ સમાધાન કર્યું.
પાંચલાખ ટાંકની તે મને કલ્પના પણ નથી
