________________
( ૯૪ )
ચાલવાની છટા જ કહી આપે છે કે તેના દેહમાં એક ઉન્નત આત્મા વસે છે. ” થાડીવાર સુધી તેએ એકીટસે તેની સામે ને સામે જ નીહાળી રહ્યા.
""
“ આ ાનું મકાન છે ? અહીં અમને બે-ચાર દિવસ આશ્રય મળી શકશે ? ” પેથડના મુખમાંથી આ શબ્દો પૂરાપાધરા બ્હાર નીકળે તે પહેલાં જ ધનદત્ત શેઠના એક નેાકર ઉપરથી ઢાડતા આવીને તેમને આદરપૂર્વક લઈ ગયા.
ડેલી વટાવી તેએ અંદર પેઠા. વચમાં જ એક નિળ–સુવાસિત જળને ફુવારા મદ મદ પણે વહી રહ્યો હતા. આસપાસ વિવિધ પ્રકારનાં ફુલઝાડ કાઇ કુશળ માળીની કાળ જીની સ્પષ્ટ ઉદ્ઘાષણા કરી રહ્યા હતા. ફુવારા અને ન્હાના બગીચાની પેલી તરફ શેઠનું અંત:પુર હતુ–પણ ત્યાં ચે કાઈ રાજ મહેલનુ સાંદર્ય અને ગાંભીર્ય આવી વસ્યાં હેાય એમ લાગતુ. પેથડને તે જોવા-વિચારવા કે અનુભવવાના અવકાશ ન હતા. આશ્રય અને જીવન યુદ્ધના જ વ્યુહ રચવામાં તે અત્યારે મશગૂલ હતા.
પ્રથમિણી અને ઝાંઝણને અંત:પુરમાં બેસાડી પેલા નાકર પેથડને ધનદત્ત શેઠ પાસે લઇ ગયા. શેઠે તેમને કૂશળવત માન પૂછી પાસે બેસાડ્યા. અજાણ્યા અને ખાનદાન અતિથિએ પેાતાના થાક, ભૂખ કે મુશ્કેલીનાં લાંબા વર્ણન ન કરે એમ શેઠ પાતે સારી રીતે જાણતા હતા. તેથી જ તેમણે કેટલે દૂરથી આવા છે, શુ ઉદ્દેશથી આવા છે વિગેરે પ્રશ્નો
