________________
(૧૬૧ ) અન્નદાતા ભૂખ્યો રહે અને અમે કાળાં હેઢાં કરી પેટ ભરીએ એ કેમ બને ? અમારે એ અન્નપાણું ન ખપે.” ભીમાની આંખમાં જળજળીયાં આવ્યા.
“ભીમા ? એક આત્માની પાછળ આઠ-આઠ જણ અન્નપાણી વિના તરફડે એતે મારાથી ન ખમાય, હું ભૂખ્યા રહું. પણ બીજાને ભૂખ્યા ન રાખી શકું. જાઓ, મારી આજ્ઞા છે કે તમે સે દેવગિરિ તરફ જાઓ!”
“બાપુ! આપને આ ઘોર જંગલમાં એકલા મુકી અમારાથી એક ડગલું પણ પાછળ ન જવાય.”
મારી આજ્ઞા છે. તેનું પાલન કરવું એ તમારો ધર્મ છે.”
આઠે સૈનિકો ભીની આંખે પાછા ફર્યા. આ શેકમય દશ્ય પેલા ગુપ્ત સૈનિકે દૂરથી નીહાળ્યો. તેના નેત્રમાં માનનાં કારણે ઝળકી રહ્યાં.
સૈનિકે દેવગિરિ તરફ વિદાય થયા. રાજાએ ધનુષ્યબાણ હાથમાં લઈ સિંહની શોધમાં આગળ પ્રયાણ કર્યું. પેથડ કુમાર પણ તેની પાછળ ગયે.
દેવગિરિની આસપાસ વસનારાઓમાં એક એવી વાત પ્રચલિત હતી કે આ જંગલમાં ઘણે દૂર જનાર કોઈ પણ માણસ સહિસલામત પાછું ફરી શકતું નથી. કારણકે મનુપ. ૧૧
