________________
(૧૬૦) રાજકુમારિકાએ એક નિ:શ્વાસ નાખે. મધ્ય ખંડમાં ગઈ પણ તના હૃદયમાં ચેન ન હતું
એ અશ્વારોહી કોણ? રાજકુમારિકા રમાદેવી ભલે તેને ન ઓળખે પણ આ વાર્તાના વાચકે તેને સારી રીતે ઓળખે છે. તે બીજે કઈ નહીં પણ જનશાસનની મહત્તાની મૂર્તિ સમ પેથડકુમાર પોતેજ હતો. તેજ રાજા રામદેવની વનક્રીડા જેવા ગુપ્ત વેશે કેઈને પણ કહ્યા વિના બહાર નીકળી પડે હતા.
રાજા રામદેવ બીજા શીકારીઓની જેમ હિંસક ન હતો. તેના અંતરમાં ધર્મને સ્થાન હતું. રસિકતાને પણ ઉપાસક હતો. છતાં કઈ કઈવાર આ રીતે વનની મજા લેવા એકા એક નીકળી પડતો. તે પિતાના અનુચરો સાથે એક ગાઢ જંગલમાં આવી પહોંચ્યો. નદી, પર્વત, ખીણ અને ઘનઘટા વડે કુદરતે આ વનને શણગાયું હતું.
- “ભીમા? ઘણે દૂર નીકળી આવ્યા છતાં શીકાર ન મળ્યો !”રાજાએ કહ્યું.
“તો બાપુ! આજ શુકન વાડે નાખે.”
હું ક્ષત્રીય, મારી ટેક પ્રાણ જાય તો પણ ન બદલાય ! ભીમા? આજ તે સિંહને શિકાર ન કરું ત્યાં સુધી અન્નપાણી મારે અગરાજ છે.”
“હું-હું–બાપુ! ગજબ કર્યો, રાજાની કુલ જેવી કાયા અને આ હઠ? અન્નપાણી તે કાયાને આધાર છે. અમારે
