________________
(૧૪૦ ) કેટલાય દિવસથી હું પણ એ જ વાત કહેવાને તલવતે હતો. આપના પુણ્ય પ્રતાપે એ વ્રતને મહિમા ફળે છે. આપે જ મને વધુ છૂટ રાખવાને આગ્રહ કર્યો હતો. પરંતુ એ પ્રકારની છૂટી ન રાખવા બદલ મને આજે મુદ્દલ પાશ્ચાતાપ નથી થતો. આજે દેવ-ગુરૂના પુણ્યપસાયથી મારી પાસે અખુટ ધન સંપત્તિ છે. આપ આજ્ઞા ફરમાવે તે પ્રમાણે હું તેને સવ્યય કરવાને તૈયાર છું ” પેથડમંત્રીએ પિતાનું હૃદય નિષ્કપટપણે ગુરૂ મહારાજ પાસે ખેલ્યું.
“સાધમી ભાઈઓના સુખ-કલ્યાણ અર્થે તે તું તારી સંપત્તિને છૂટથી વ્યય કરી રહ્યો છે એ મારા લક્ષહાર નથી. એટલે એ વિષયમાં કંઈ માર્ગ ચીંધવાની જરૂર નથી રહેતી. સંપત્તિને અચળ રાખવાનો એક જ મહામાર્ગ છે અને તે એ જ કે સંપત્તિને ઉપગ જીનમંદિર પાછળ જ કરી નાખવે. જીન મંદિર એ વાસ્તવિક રીતે જનશાનના જ જીવંત પ્રાસાદો છે. કાળના પ્રબળ હેનમાં જીનાલયે જ પ્રાચીન કીર્તિ અને શૈરવને વ્હાલથી જાળવી રાખશે. આજે તારી પાસે એટલી દલત છે કે હિન્દુસ્તાન ભરના નામાંકિત શહેરમાં એક એક
જીનાલય તું ખુશીથી બંધાવી શકે.” સૂરિજીને ઉપદેશ પિડમંત્રીના અંતરમાં આરપાર ઉતરી ગયા. તેમને તે ગમે તે પ્રકારે સંપત્તિને સદ્વ્યય કરવાનું જ હતું. વ્યય સિવાય લક્ષમીની બીજી કઈ સાર્થકતા નથી એમ તે ક્યારનો ય સમજી શક હતા. દેદાશાહે પણ સુવર્ણના પતરાવાળી ધર્મશાળા બંધાવી પિતાનું નામ અમર કર્યું હતું એ તેના
