________________
(૧૫૫) દાસને આપની પાસે પ્રેર્યો છે. જેટલી કીર્તિ આપને માન્ય છે તેટલું જ ક્તવ્યને પ્રિય ગણે તે બહું જમે-ઉધાર ન
“ઉપકારને બદલે કેવળ શબ્દથી જ ન વળાય એ હું બરાબર સમજું છું. રાજદૂત ! કર્તવ્યને મારા હૃદયમાં સ્થાન છે.”
તે મહારાજ ! વચન આપે.” રાજતે જાળવીને પ્રસ્તાવ મૂકો.
ઉપકારના મૂલ્ય પાસે વચનની શી બીસાત છે?” પ્રધાને પ્રસ્તાવને આડકતરી રીતે સ્વીકાર્યો. સભાને તો આ વાર્તાલાપમાં કેવળ કુતૂહળ સિવાય કંઈ વધુ રસ ન પડ. છતાં આ મુલાકાતનું શું પરિણામ આવે છે તે જાણવા સૈ ઉત્સુક રહ્યા.
કર્તવ્યપૂજક મહાજન !” શાંતિપૂર્વક મધુર સ્વરે રાજદૂતે કહ્યું, “પેથડકુમાર ધર્મવીરેને દાસ નહીં પણ દાસાનુંદાસ છે. જીનમંદિરો ઠેર ઠેર સ્થાપી શાસનની, ધર્મભાવનાની અને જગની શોભા સમૃદ્ધિમાં ઉમેરો કરે એને તેમણે જીવનનું એક મુખ્ય કર્તવ્ય માન્યું છે આપ દેવગિરિના તીર્થમાં જીનમંદિર સ્થાપવાની અનુકૂળતા કરાવી આપે એમ તેઓ ઈચ્છે છે. પ્રધાનજી! ધર્મમાં પક્ષપાત ન રાખશે. દાસને આજ્ઞા આપો એટલે હું આપની ઉદારતા પેથડકુમારને વ્યક્ત કરી મારા પ્રયત્નમાં સફળ બનું.”
