________________
(૧૭) એ દાનશાળાની કીર્તિ ફેલાતાં જ હેમુ આફરીન બનશે અને સદાને માટે તારે મિત્ર બની રહેશે.”
આચાર્ય મહારાજની સલાહ પેથડકુમારના હૃદયમાં રમી રહી. જેને તે પોતાના બાહુબળથી જીતવા માગતો હતો તેને ઉપકારના વશીકરણથી પિતાને મિત્ર બનાવવાને તેણે નિશ્ચય કર્યો. હેમુને માટે તેને મુદ્દલ પ્રીતિભાવ ન હતે. છતાં જીનમંદિરની પ્રતિષ્ઠા અર્થે તે ગમે તેટલે ભેગ આપવા તૈયાર હતો.
પેથડકુમારે તરત જ પિતાનાં માણસોને આજ્ઞા સંભલાવી દીધી. કારપુરમાં હંમેશા હજારે યાત્રાળુઓ આવતા. સાધુ-સંન્યાસીઓ, યાત્રીઓ અને પ્રવાસીઓનું તે એક મહેસું મથક હતું એમ પણ ખુશીથી કહી શકાય. જાણે હેમુ પ્રધાન પોતે જ પોતાના ખર્ચે આ દાનશાળા બંધાવતો હોય એમ લોકેને વિષે જાહેર કરી દીધું. દાનશાળા તૈયાર થયા પછી દરેક દરેક યાત્રીને વગર મહેતને આહાર–પાછું આદિની પૂરતી સામગ્રી મળી રહે એવી વ્યવસ્થા પણ પેથડ મંત્રીએ પિતજ હેમુના નામથી કરી વાળી.
પછી તે તળાવની પાળ તૂટતાં પાણીના ધોધ વહી નીકળે તેમ હેમુ પ્રધાનની કીર્તિકથા પણ દશે દિશામાં પ્રસરી ગઈ ! કારપુરની દાનશાળાનું નામ એકે એક પ્રવાસીની જીભ ઉપર રમી રહ્યું ! રેજ હજારો મુસાફરો હેમુ પ્રધાનની
