________________
( ૮ ) પણ પિથડને એથી સંતોષ ન થયે. તેણે સ્વતંત્ર પણે એક દુકાન માંડવાને મનમાં નિશ્ચય કર્યો. કેઈના આશ્રયે પડી રહેવામાં તેને નબળાઈ લાગી. એક દિવસે તેનાથી ન રહેવાયું. શેઠને સંબોધી વિનયપૂર્વક કહ્યું: “માત્ર અતિથિઓને અન્ન-વસ્ત્રનાં દાન આપવાથી જ સંપૂર્ણ કૃતકૃત્ય નથી થવાનું. આશ્રીતાની આત્મ શક્તિ ખીલે, તેમને પુરૂષાર્થ પુરહારથી પ્રકટે એ પણ આપના જેવા પુણ્યશાળી પુરૂષોએ જેવું જોઈએ હું અહી આળસુપણે બેસી રહું તે આપ કંઈ વાંધો ન લે, પણ મારી શક્તિના દ્વાર રૂંધાઈ જાય-જીવનની અમૂલ્ય ક્ષણે એળે જાય અને મહાત્વાકાંક્ષાઓ પણ કરમાઈ જાય.” શેઠ એ વાત સાંભળી રહ્યા. તેમને થયું કે “આ નૈજુવાનમાં ધાર્યા કરતાં પણ કઈક અધિક ઝવેરાત છે. માત્ર સુખ-સગવડ અને વૈભવના અથ પુરૂષોમાં આટલી સાહસિકતા ન સંભવે.
“પણ તમે શું બંધ કરશે?” શેઠે પેથડની મહત્વાકાંક્ષા માપવા પ્રશ્ન કર્યો.. .
“ધંધે વસ્તુત: કેઈપણ હલકો નથી. પિતાની પ્રમાણિક્તા ખંત અને મહેનતવડે કેઈપણ ધંધાને ઉજજવળ બનાવી શકાય છે. હું પોતે તે આપ ફરમાવે તો આવતી કાલે જ એક ઘીની દુકાન માંડીને બેસવા પણ તૈયાર છું ” પેથડે ઉત્તર આપે.
દેદાશાહના પુત્ર, પોતાના આશ્રયે આવે અને તેને
