________________
( ૯૭ ) ગૃહપતિના આટલા બધા મમત્વનું કારણુ ભાગ્યે જ કાઇ કળી શકયું.
પંદરેક દિવસ એ રીતે પસાર થઇ ગયા. શેઠ સમજ્યા કે પેથડ હવે નિરૂપાધિક બની ગયા હેાવાથી તેને કોઇ પ્રકારની ચિંતા નથી. પેથડની નિશ્ચિતતા જોઇ શેઠ મનમાં ખુશી થયા.
પણ પેથડ તા કંઇ જૂદી જ સ્વપ્નસૃષ્ટિ રચી રહ્યો હતા. ઘણા દિવસને અ ંતે આવી શાંતિ મળવાથી તેને સતાષ-આન ંદ તા જરૂર થયે.. પણ તેના અંતરાત્મા સ્વતંત્ર રીતે ધંધે કરી, પગભર થવા તલસી રહ્યો હતા. શેઠની પાસે એ દરખાસ કેવા શબ્દોમાં મુકવી એ તેને ન સૂઝયું. રાજ વિચાર કરે કે આજે તે જરૂર વાત કરી નાખું. પણ શેઠના પ્રેમ-મમત્વ પાસે ખેલવાની હિંમત ન ચાલે, એક દિવસ અને તેટલી સાહસિકતાને મદદે લાવી શેઠને કહ્યું—“ આજે ઘણા દિવસ થયા. આપના આશ્રયે આવ્યા પછી અમે સ્વર્ગ લેાકનાં સુખ અનુભવ્યાં. પણ હવે મને ધંધે વળગાડા અથવા તેા ધંધા કરવાની રજા આપે! તેા ઠીક. ધનદત્ત શેઠે ઘડીભર વિચાર કર્યા. શુ જવાબ આપવા તે તત્કાળ નક્કી ન કરી શકયા. પણ એટલી બધી ઉતાવળ શા સારૂં ? તમારા જેવા બે–ચાર જણાના ખાવાથી કઇ મારી લક્ષ્મી ખૂટી નહીં જાય. તમે ખુશીથી અહીં જીંદગી પર્યંત રહેશે તે પણ મને કઇ મનમાં નહીં થાય છતાં અવકાશે આપણે એ વાત કરીશું. એ પ્રમાણે વાતને ટુકામાં જ પતાવી શેઠ પેાતાને કામે ગયા.
""
'ર
77
७
