________________
(૧૧૦ ) દશી છે તે તેને પિતા–તેને શિક્ષક કેટલે ચતુર, દીર્ધદશી અને નિર્ભય હશે તેને તે વિચાર કરવા લાગ્યું. આવા પુરૂઓ આ રાજની હદમાં વસે એ પણ રાજ્યનું જ એક ગોરવ છે.
પ્રસન્ન ચિત્તવાળા મહારાણાએ ઝાંઝણુને પોતાની પાસે બોલાવીને બેસાર્યો. દરબારીઓ અને ખુશામતીઓની આંખમાં ઈષીની આગ સળગી રહી. પણ આ કુમારે પિતાની વાકચાતુરી-નિર્ભયતા અને મુસદ્દીગીરીએ રાજાને એવી તે ખુબીથી આંજી દીધો હતો કે રાજાના કૃપાપ્રસાદ આગળ એક પણ શબ્દ બોલવાની કોઈની હિમ્મત ન ચાલી.
આજ્ઞા થતાં જ મહા મુલ્યવાળે શિરપાવ અને સુંદર પોષાક હાજર થયે. મહારાણાએ તે ઝાંઝણકુમારને સમર્પણ કરતાં કહ્યું –
“ આજથી તમે બન્ને–પિતા-પુત્રને મારા રાજ્યના અમાત્ય તરિકે હું નીમું છું. તારા જેવા રાજસેવકેના બુદ્ધિબળ તેમજ ચારિત્રબળથી મારા રાજ્યનું અને પ્રજાજનનું પણ એકાંત હિત થશે એમ માનું છું.” એ પ્રમાણે અમાત્યપદ સંબંધી યોગ્ય વિધિ પૂરી થતાં પૂરા ઠાઠમાઠથી બન્ને જણ ઘર તરફ રવાના થયા. શૂળીને બદલે સિંહાસન મળ્યાની શાસ્ત્ર કથા આ પિતા-પુત્રના વિષયમાં ફળીભૂત થયેલી જાણી લેમાં નીતિ-ધર્મને મહિમા ગવાવા લાગ્યા. પેથડને માંડવગઢમાં પ્રવેશ કરતાં જે શુભ શુકન થયા હતા તેનો પ્રભાવ સમજાય. ધનદત્ત શેઠને પણ આ પ્રારબ્ધને પ્રભાવ સાંભળી
