________________
(૧૨૯ ) પણ તે કરતાંય અધિક કીમતી વસ્તુ રાજાના ચરણમાં ધરવાને તૈયાર હતો. તેને ખેદ તો માત્ર એકજ વાતને લીધે થયે કે ભેળો રાજા આજે બીજાના હાથમાં હથીયાર બની પિતાનું ગૌરવ ગુમાવી રહ્યો છે.
સર્પની પાસે જવાની કેણ હિમ્મત કરે ? અને ચિત્રાવેલી જેવી દેવદુર્લભ વસ્તુ જતી પણ કેમ થાય? ગુંગ પ્રધાનની સામે જોયું. તેનું મોં પશ્ચાતાપને લીધે કાળું ધબ બની ગયું હતું.
ઝાંઝણ કુમારે ટકેર કરી: “પ્રધાનજી જરા હિમ્મત આણ સપના રૂપમાં પરિણમેલી વેલીને આપના પવિત્ર હાથે ઉદ્ધાર કરે !” સાક્ષાત્ મૃત્યુથી કઈ કંપે તેમ ગુંગ પ્રધાન પ્રજી ઉઠ્યો આ પ્રસંગે, ગુંગ ગમે તે દુષ્ટ હોય તે પણ તેને પજવો એ પિતા-પુત્રને નિર્દયતા લાગી. તેમણે ગુંગને કંઈજ આગ્રહ ન કર્યો.
ગુગ પ્રધાન! ભાગ્ય વિનાની ઇન્દ્રિય મેળવવા જતાં કેવું પરિણામ આવે એ જોયું ને? તમારે માટે એ ત્રાદ્ધિ નથી, પણ પ્રત્યક્ષ કાળ છે એમજ સમજજે. પણ મારો ધર્મ તમને કાળના મુખમાં જતાં બચાવી લેવાનું ફરમાવે છે. ગમે તેવા પાપીને પણ ક્ષમા કરવી એ મારો સિંદ્ધાંત છે તમે ઈષથી અંજાઈ મારું અનિષ્ટ કરવાનો આશય રાખ્યું હશે, પણ મહારાજાના પુણ્ય પ્રતાપે આજે તમે જીવિતદાન મેળવે
