________________
(૫૮ ) બને તે એ સમે બહુ સાવચેતી રાખવી પડશે એમ તેમણે , બંનેએ માની લીધું હતું. વિમળા એ સૂચના બરાબર સમજી ગઈ હતી. તેથી જ દેદાશાહને કારાગ્રહમાં પૂરવાને હુકમ થતાં જ તે ઐષધીઓનું પોટલું બાંધી નાંદુરીને ત્યાગ કરી ચાલી ગઈ. તેણને એટલી તો ખાત્રી જ હતી કે દેદાશાહ એટલે પુણ્યશાળી અને પ્રતાપી છે કે તે પોતાના જ બળથી કારાગ્રહનાં દ્વાર ઉઘાડ્યાં વિના નહીં રહે. વિમળાની એ આશા ફળીભૂત થઈ!
તોફાન શમી ગયું હતું. નાંદુરીના પ્રજાજને અને હૈદ્ધાઓ દેદાશાહના ભારે ઉપકાર નીચે મુકાયા હતા. તેમણે હરકોઈ પ્રકારે દેદાશાહને ન જવા દેવાને આગ્રહ કર્યો. પણ દેદાશાહે તેમને એ આગ્રહ ન સ્વીકાર્યો. રાજાની ઈર્ષાને તે પામી ગય હતો-જ્યાં રક્ષક પોતે જ ભક્ષક બને ત્યાં તેને પોતાની સલામતી ન ભાસી.
પણ વિમળાને પતો શી રીતે મેળવો!” માર્ગમાં જતાં જતાં પણ દેદાશાહના મનમાં એજ વિચાર રમી રહ્યો હતો.
વિમળા જેવી એક સ્ત્રી નિરાધાર દશામાં બહુ દૂર ન જાય. તે નજીકમાં જ ક્યાંઈ પેલી ઔષધી સાથે સહિસલામત હશે એમ માની તેણે પાસેના વિદ્યાપુર તરફ પ્રયાણ કર્યું. નિષ્કપટી અને કેવળ સરળતાને જ આરાધનારા સ્ત્રી-પુરૂષ હંમેશાં એક સરખા જ નિર્ણય ઉપર આવે છે. અંદરને વિશુદ્ધ આત્મા તેમને એક જ માર્ગ પ્રબોધે છે.
