________________
(૭૯) શ્રોતાઓ ઉત્સુકપણે એ દ્રશ્ય જોઈ રહ્યા. પિથડ જેવા મજુર માણસ કઈ રીતનું પરિગ્રહ પરિમાણ વ્રત અંગીકાર કરે છે તે જોવા સા શાંત બન્યા.
પણ પેથડે હાથ ન જોડ્યા. નિર્ભય ગતિએ જેમ આ હતા તેમ તે નિર્ભયપણે ઉભે રહ્યો. “મહારાજ શ્રી !” એ શબ્દ તણે એટલા સંસ્કાર અને છટાથી ઉચ્ચાર્યો કે સૌને એમ ખાત્રી થઈ કે આ પુરૂષ દેખાવે જેવો મજુર છે તે જ સંસ્કારને વિષે સમૃદ્ધ છે. “ ચિંથરે બાંધ્યું રતન તો ન હોય ! “ એમ પણ કોઈનાથી કહેવાય ગયું!
આચાર્ય મહારાજે પેથડના મુખ ઉપરની સંસ્કાર રેખાએ ક્ષણવારમાં પારખી લીધી. તેના નયનમાં છલકાતું તેજ, આ કોઈ અસાધારણ પુરૂષ છે એમ પુરવાર કરી રહ્યું. સૂરિજી મહારાજ ઘણા વિદ્વાન, લક્ષમીવાન, અને સત્તાવાન પુરૂષાના પરિચયમાં આવ્યા હતા. પોતાની સામે ઉભેલ નજુવાન જાણે એ બધામાં એક નવી જ ભાત પાડતો હોય તેમ તેમને થયું. “ચંદ્ર છપે નહીં બાદલ છો ” એ પંકિતઓ તેમને યાદ આવી.
પેથડકુમારે સહજ શૈલીમાં કહ્યું. “સુવર્ણને એક દિવસ અભિમાન થયું. તેણે ફર્યાદ કરી કે મને ઘણું ઘણું રીતે કરવામાં આવે છે–મારી ઉપર હથોડીઓના પ્રહાર થાય છેમને અગ્નિમાં ઝીંકવામાં આવે છે છતાં મને દુ:ખ નથી થતું. મને માત્ર એક જ વાતનું દુઃખ રહ્યા કરે છે અને તે એ જ
