________________
(૭૫) સૂરિ મેઘ ગંભીર સ્વરે શ્રાવક અને સાધુઓના વ્રત-આચાર ઉપદેશી રહ્યા છે. આખી સભા ચિત્રવત્ બની એ ઉપદેશનું પાન કરી રહી છે. અઢળક ધનવાન શ્રીમતે, અધિકારીઓ અને શ્રાવિકાઓની હાજરી એક દેવસભાને ખ્યાલ ઉપજાવી રહી હતી. પેથડકુમાર પણું એજ સભાના એક ખુણામાં બેસી વ્યાખ્યાનને રસ ઝીલી રહ્યો હતો.
સૂરિ મહારાજે પરિગ્રહ પરિમાણ વ્રત ઉપર રત્નસાર વહેવારીયાની કથા કહેવી શરૂ કરી: કથા પુરી થતાં આચાર્ય. શ્રીએ પ્રબોધ્યું કે –“શુદ્ધભાવથી પ્રેરાઈને જે પ્રાણી છેડી પણ વિરતિ અંગીકાર કરે છે તેની દેવતાઓ પણ સ્તુતિ કરે છે. દેવતા દરેક રીતે સુખી અને સાધનસંપન્ન હોવા છતાં વિરતિ, પણું ગ્રહણ કરી શકતા નથી. એકેંદ્રિય આદિ જી કવલાહાર નથી કરતા તે પણ તેમને ઉપવાસનું ફળ મળતું નથી. કારણ કે તેઓ અવિરતિ છે. મન વચન અને કાયાએ કરીને એનેંદ્રિયાદિક સંસારી પ્રાણીઓ પાપ નથી કરતા તે પણ અંનતકાળથી તેઓ અવરતિપણાને લીધે એકેદ્રિયપણામાં જ રહે છે. તિર્યો પણ જે પૂર્વભવને વિષે ઈદ્રિય અને મનને વશ કરી શકે તે આ ભવમાં કેરડાના, અંકુશના તથા આરના મારથી મુક્ત રહી શકે. સર્વત્ર વિરતિ જ ફળદાયક છે.”
- મહારાજશ્રીને અસરકારક ઉપદેશ સાંભળી કેટલાક શ્રાવકે અને શ્રાવિકાઓએ પણ પોતપોતાને ઉચિત એવા પરિ. ગ્રહ પરિમાણ વ્રત લીધા. પેથડકુમારને તે વ્રત લેવા જેવું કે
