________________
( ૬ ) “તમારી ભાવના બહુ સારી છે. પણ એવાં મોટા કામ તે સમસ્ત સંઘે મળીને જ પાર પાડવાં જોઈએ. વળી જે એક જ માણસ પોતાના તરફથી પિધશાળા બનાવે તો તેના ઘરનાં આહારપાણ સાધુ મહારાજથી ગ્રહણ ન થઈ શકે. એટલા માટે તમારે એકલાએ જ આ પિષધશાળા બંધાવવી એ વિચાર મુકી દો.” એક વયેવૃદ્ધ પુરુષે દેદાશાહના મનનું શાંત્વન કરવા કહ્યું.
છતાં દેદાશાહે તે પિતાને આગ્રહ ચાલુ જ રાખે. “ગમે તેમ કરીને પણ મને પિષધશાળાનો આદેશ મળે જોઈએ. હું તમારે અતિથિ છું-એક અતિથિ તરિકે પણ અનુગ્રહ માગવાનો મને અધિકાર છે.”
એક જુવાનને ટીંપળ કરવાની વૃત્તિ ઉપજી–તેણે જરા ગમ્મત કરવાની ઈચ્છાથી કહ્યું કે:-“તમારે એકલાને જ પૈષધશાળા બનાવવાનો વિચાર હોય તે ખુશીથી તમે તે બંધાવી શકો છો. ઈટ-ચુના અને પત્થરની પૌષધશાળાઓ તે સાધારણ વાત કહેવાય અને શ્રી સંઘ ધારે તે સહેજે એવી શાળાઓ તૈયાર કરાવી શકે. પણ તમે તે તેથીયે આગળ વધવા માગે છો. એટલે જે તમે સેનાની જ પિષધશાળા તૈયાર કરાવી આપો તો કોઈને કંઈ વાંધા જેવું ન રહે. ”
કેવળ સેનાની પિષધશાળા એ અસંભવિતતા હતી. શ્રોતાઓ આ દરખાસ્ત સાંભળી મનમાં ને મનમાં હસ્યા. કયાં એક સાદોસીધો ગરીબ માણસ અને કયાં સુવર્ણની પિષધશાળા? એ બનવું જ સૈને અશકય લાગ્યું.
