________________
( ૪૦ )
ન ગુમાવવી ! સિદ્ધિના માહમાં આત્મભાન ન ભૂલતા ! એ એકજ સાવચેતી મારે તમને આપવાની છે. ”
અધિકાર અને સામર્થ્ય વધતાં જવાબદારી પણ કેટલી વધે છે તેનુ દેદાશાહને કઈક ભાન થયું. તેણે પોતાના મનને મજજીત ક્યું. વિચાર્યું—ખીજું તે ઠીક. પણ એક વાર કરજદારોનું કરજ ભરપાઈ થઇ જાય તેા પછી ગંગ ન્હાયા ! આ વિશ્વમાં કરજ જેવું એક પણ ત્રાસદાયક દુઃખ નથી; એમ તેની આજ સુધીની માન્યતા હતી; પણ તેની એ માન્યતા ભાંગવાની હતી. સમાજ કે કુટુંબના સામાન્ય દુઃખા કરતાં પણ ઇર્ષાળુઓના દ્વેષરૂપી ખાણુ માણુસને કેટલા ઉંડા જખમ કરે છે. તેના તેને અનુભવ થવા હજી ખાકી હતા. છતાં સ્વસ્થપણે તે ચેગીરાજના ચરણમાં નમ્યા–સાહસ અનેહિમ્મ તને એકઠા કર્યો અને પેાતાના ઘર તરફ વિદાય થયેા !
**>
પ્રકરણ ૬ઠું,
चक्रवत् परिवर्त्तन्ते सुखानि च दुःखानि च ।
વિશ્વની કાઇપણ વસ્તુ ત્રણે કાળમાં એકસરખી અવસ્થા ભાગવે એ અશકય છે. જ્યાં એક વખતે મહાસાગર ધ્ ધવતા હાય છે ત્યાં ભયંકર દૈતીનાં રણ પથરાઇ જાય છેઅને જ્યાં એક કાળે સમૃદ્ધિની છેાળા ઉછળતી હાય છે ત્યાં દરિદ્રતાના અંગાર
