________________
(૪૪) રાજાજીના વદન ઉપર કોધની રતાશ તરવરવા લાગી. પિતાનાજ રાજ્યને એક વાણુંયે રાજ્યની રજા વિના નિધાન મેળવે અને રાજા કરતાં પણ વધુ નામના મેળવે એ તેમને અસહ્ય લાગ્યું. રાજાજીની આ ઉગ્ર મનોદશા નિહાળી ઈર્ષાશુઓના કાળજામાં ઠંડક થઈ. તેમણે કહ્યું:–“કૃપાનિધાન ! આ બાબત તપાસ થવી જોઈએ.”
અમાત્યે તેની સામે વાંધો લીધો. તેણે રાજાજીને ઈર્ષાબુઓના દાવપેચમાંથી બચાવવા માટે કહ્યું – “એ બાબતની તપાસ કરવી જ હોય તો આપે જાતે તેમાં નહીં ઉતરતાં મારી ઉપરજ એ ભાર મૂકે તે વધારે સારૂં.” અમાત્યને રાજાજીને ક્રોધ ભયંકર લાગ્યું. રખેને આ તપાસમાં અન્યાય થાય તે ભય દેખાયે.
નહીં! નહીં! મારી રૂબરૂમાં, અત્યારે ને અત્યારે જ તેનો નિકાલ થઈ જ જોઈએ.” રાજાએ ફરમાવ્યું.
- તરતજ જમના દૂત જેવા સીપાઈઓ છૂટ્યા. દેદાશાહનાં સુખ એને સ્વતંત્રતાની ઘડીઓ ગણવા લાગી.
સીપાઈઓ દેદશાહને ત્યાં પહોંચ્યા, ત્યારે તે સ્નાનાદિથી નિવૃત્ત થઈ છનદેવની પૂજા કરવા જતા હતા. સીપાઈઓએ તેમને આગળ વધતા અટકાવ્યા. કહ્યું – “રાજાજીનું ફરમાન છે. આપે અત્યારે અત્યારે જ દરબારમાં હાજર થવું.” તત્કાળ તે દેદાશાહ આ હૂકમનું રહસ્ય ન સમજી શકે. પણ વિચાર કરતાં તેને “સુવર્ણસિદ્ધિ” વાળો પ્રસંગ યાદ
