________________
( ૨૦ )
નિશ્ચયને પરિપૂર્ણ કરવા ઉતાવળે પગલા ભરતા ગામથી દૂર નીકળી ગયા. દેઢાશાહના યાગ ત્યાગીઓ-મુનિઓ વૈરાગીએના ચેગ કરતા જૂદા પ્રકારના હતા.
ક્રમે ક્રમે તેણે એક ગાઢ અણ્યમાં પ્રવેશ કર્યો. ભય અને થાકથી ક િપણ ન ત્રાસે એવું દેઢાનું હૈયું અરણ્યની અગાધ શાંતિ અનુભવી સક્ષુબ્ધ થયું. તે ઘડીવાર થંભ્યા. કંઇક વિચાર કર્યો અને પુન: આગળ ચાલ્યા.
પરંતુ તે કયાં જવા માગતા હતા અને તેનેા શુ' ઉદ્દેશ હતા એ નથી સમજાતું. દેઢાને પેાતાને પણ એની ભાગ્યે જ ગતાગમ હશે. આકાશમાં ઉડતી પત ંગાને જેમ કઈંજ ઉદ્દેશ નથી હાતા તેમ દેઢાશાહ પણ આજે નિર્દેશ ચાલ્યા જતા હતા, જે રસ્તે પગ ઘસડી જાય "તે જ રસ્તે જવા સિવાય તેના બીજો કઈજ નિર્ધાર નહીં હોય.
ત્યારે શું તે સંસારની અટપટી જ જાળને છેાડી, પાતે માની લીધેલી કાઇપણ પ્રકારની શાંતિની શેાધમાં નીકળ્યા હતા ? અલખત્ત, તે શ્રાવકના વ્રત-નિયમે અને ભાવનાઓને વિષે પુરેપુરા શ્રદ્ધાવાન હતા. સંસારની અનિત્યતા અને અસારતા પણ થાડેઘણે અંશે સમજી શકયા હતા, પણુ એક કાયરની જેમ નાસી છુટવું એને તે પામરતા જ ગણુતા હતા. પેાતાનું ગમે તે થાય, જં ગલનાં હિંસક પશુ-પ્રાણીઓ ભલે પેાતાને ફાડી ખાય, ભૂખ, તરસ ને થાકને લીધે દેહની ચાહે તેવી દશા થાય, પણ એક વાર વિધિની લીલાના પાર પામવા ત આગળ ને આગળ ચાલવા લાગ્યા.
