________________
( ૨૮ ) તેના સર્વ સાંસારિક દુઃખ દૂર થવાની સૂચના મળી ચૂકી હતી. બાળક જેવી રીતે પિતાના શિરછત્ર સ્વરૂપ માતપિતાની હંફમાં આરામ લે તેવી રીતે તે પણ પોતાની સર્વ ઉપાધિએને ઘડીભર વિસારી મૂકી ગાઢ નિદ્રામાં નિમગ્ન થયા. - એકાદ પ્રહર એ પ્રમાણે વીત્યે હશે. ઉપવનની ઘટામાં થઈને સૂર્યનાં કારણે પૃથ્વી ઉપર પ્રકાશ ફેલાવી રહ્યાં હતાં.
ગીરાજે દેદાશાહની નજીક જઇ નિદ્રામાંથી તેને જાગૃત કર્યો. નિર્દોષ બાળકને પિતા જેવા હાલથી સંબોધે તેમ તેમણે દેદાશાહને ઉદ્દેશીને કહ્યું – “આજેજ એ અવસર પ્રાપ્ત થયે છે. તમને આટલી બધી ત્વરાથી મારી તરફ આકર્ષવામાં પણ એજ એક મુખ્ય કારણ હતું. ચાલે-મારી સાથે ચાલે.”
દેદાશાહે મનપણે યોગીરાજની પાછળ ચાલવા માંડયું. થોડે દૂર ગયા પછી ગીરાજ થંભ્યા. તેમણે એક વેલી. પ્રત્યે ધ્યાનપૂર્વક નીહાળ્યું. જાણે કે પુસ્તકનાં પાનાં વાંચતા હોય તેમ એ વેલીના વિકાસ અને પત્રના આકાર-પ્રકારાદિનું બારિક અન્વેષણ કર્યું.
બસ, એજ વેલી ! દેદાશાહ!” એવા ઉદ્ગાર યોગીરાજના મુખમાંથી નીકળ્યા. દેદાશાહને કાંઈ સમજ ન પડી.
ગીરાજ આ વેલીને શા સારૂ આટલા ભાવથી આટલી સૂક્ષ્મતાથી નિહાળી રહ્યા હશે તે પોતે ન સમજી શક્યો. વળી વેલીની સાથેજ ગીરાજે પોતાના નામને શા માટે ઉચ્ચાર કર્યો તે પણ તેનાથી ન સમજાયું.
