________________
[ ૮૨ ]
ઉપર બતાવેલ છે, ( બુદ્ધિના આઠ ગુણુ ટુંકાણમાં આ છે, ૧ ગુરૂના વિનય, ૨ પૂછવું, ૩ સાંભળવું, ૪ ગ્રહણુ કરવુ, પ તર્ક કરવા, ૬ નિશ્ચય કરવા, ૭ ધારણ કરવું, ૮ તે પ્રમાણે વવું)
હવે શ્રવણવિધિ બતાવે છે.
मूअं हुकारंवा, बाढकार पडिपुच्छ वीमंसा । तत्तो पलंग पारायणं च परिणिट्ठ सत्तमप, नि० २३ ॥
૧ સાંભળનારે પ્રથમ મુંગા થઈને સાંભળવું, સાંભળ્યા પછી ૨ હુંકારા દે, ( વંદન કરે ), ૩ ખાઢકાર તે આપે ઠીક કહ્યું પણ તે ખીજી રીતે નથી, એમ કહે, સાંભળીને ગ્રહણ કરી, ૪ પ્રશ્ન કરે કે આ કેવી રીતે છે ? પછી પ મીમાંસા કરે તેના પ્રમાણની જિજ્ઞાસા કરે ૬ સાંભળેલું મનમાં બધી રીતે વિચારી લે, ૭ પછી નક્કી થયેલુ ધારી રાખે, એટલે મુંગાપણાથી તે શ્રવણ પરિણા સુધી ગુરૂ પછવાડે શુદ્ધ ઉચ્ચારણ વિગેરે કરી સાતમે શ્રવણુ સમાપ્તિ થાય, ( કહેનાર ગુરૂતુ વચન નિષ્ફળ ન કરે ) આ સાંભળવાની વિધિ કહીને હવે ગુરૂની વ્યાખ્યાન વિધિ કહે છે.
सुत्तत्थो खलु पढमो, बीओ निज्जुत्ति मीसओ भणिओ; तहओ य निरवसेसो, एस विही भणिअ अणुओगे || नि. २४ ॥
સૂત્રના અર્થ જ ફક્ત જે અનુયાગ ( વ્યાખ્યાન ) માં કહેવાય, તે સૂત્રાર્થ છે, અથવા સૂત્રાર્થ માત્ર બતાવનાર મુખ્ય અનુયોગ હોય તે સૂત્રાર્થ છે, ખલુ શબ્દ ‘જ’ ના અર્થમાં છે,
