________________
[૧૮૩] ભેળસેળ કર્યા વિના એગ્ય રીતે રંગીને તે ચિત્રના પગમાં પડીને બે , હે જલદેવ! મેં તમારે કંઈપણ અપરાધ કર્યો હોય તે ક્ષમા કરશો, ત્યારે જલ તુષ્ટ થઈને બેલે, વર માગીચિ–મને એ વર આપ,કે આજથી તમારે કોઈને મારે નહિ, જક્ષે કહ્યું, એમજ થશે, જેમ તને માર્યો નહીં, તેમ અન્યને પણ નહીં મારૂં, જક્ષે કહ્યું બીજે વર માગ ! પેલે છે , જેને એક દેશ (ભાગ) હું જોઉં, તે ચાહે બે પગવાળો હાય, ચોપગું હોય, કે અપગ (ઝાડ વિગેરે) હાય, તે દરેકનું બરોબર રૂપ ચીતરી શકું, જક્ષે કહ્યું, તેમ થશે, પછી જક્ષ ગયે, અને તે ચિતારાની વાત રાજાએ સાંભળી બોલાવીને તેને સત્કાર કર્યો, પછી વરદાન લીધેલ યુવક ચિતારે કોસંબી નગરીએ ગયે, ત્યાં શતાનિક નામે રાજા છે, તે કોઈ નખતે સુખાસન ઉપર બેઠેલો છે, ત્યાં પરદેશથી આવેલા દૂતને પૂછયું, કે બીજા રાજાઓને હેય, અને મને નથી, તેવું કંઈ હોય તે કહે, તેણે કહ્યું કે આપને ચિત્રસભા નથી, હવે જેમ દેવોને મનમાં ધાર્યું તૈયાર થાય છે, તેમ વચને (હકમથી) રાજાઓને થાય છે, તે જ વખતે તેણે ચિતારાઓને બોલાવ્યા અને ચિતારાઓને સભાના ભાગ પાડી આપ્યા, તેમાં વરદાનવાળા ચિતારાને અંત:પુરના કીડાપ્રદેશને ભાગ ચીતરવા આપે, તેણે ત્યાં જેવું અંતઃપુર હતું, તેવું ચિત્ર કર્યું, ત્યાં કઈ વખતે આવેલી મૃગાવતી રાણુને જાળીવાળા (ચકના) પડદાને આંતરે પગને અંગુઠે જે, તેણે ઉપમાનથી
