________________
[ ર૦૧] ભણે, બીજા આચાર્ય સરળ હૃદયના હોય, તે વિના વિચારેજ આવા શિષ્યને ભણાવવા આવે, અને પોતે કહે કે –
आचार्यस्यैव तज्जाडयं, यच्छिष्योनावबुध्यते । गावो गोपाल केनेव कुतीथैनावतारिताः॥१॥
તે આચાર્યનીજ ઓછી બુદ્ધિ છે, કે જેથી શિષ્ય ભણત નથી. જેમ ખરાબ આરે ગાયે ઉતારે તે તે ગોવાળીયાનેજ દેષ છે! એમ કહી ભણાવવા લાગે, પણ કુશિષ્ય ન ભર્યો; તેથી આચાર્ય લજવાઈને પાછા ગયે, આવા કુશિષ્યને ભણાવવામાં વખત વ્યર્થ ન ગુમાવ,
પ્રવ–શા માટે?
ઉ–આચાર્ય તથા સૂત્રનું બહુમાન થાય, અને પરસ્પર કડવાં વચન કહેવાથી ગુરૂનું ભણેલું પણું વીસરી જવાય, બીજા ભણનારાને પણ વિન્ન થાયે, વંધ્યા ગાયને દૂધ ન આવે, તેમ કુશિષ્યને ભણાવવા છતાં ન આવડે, તે ઉપર ગાથા કહે છે.
आयरिए सुतं मिअ परिवादा सुत्तअत्थपलिमंथा, अण्णेसिंपिय हाणी पुट्ठाविय ‘ण दुद्धया' वंझा ॥१॥
હવે સુશિષ્ય ઉપર ગાથા કહે છે. पडिवक्खो कण्ह भूमी, बुट्टेविदाणमेहेण कन्ह भोमाओ॥ लोट्टए उदयं; गहणधरणासमत्थे, इअदेयमच्छित्तिकारंमि ॥२॥
કાળીભૂમિનું સુશિષ્ય ઉપર દષ્ટાંત ઘટાવે છે, દ્રોણના
