________________
[૨૯] બીજાં વિશેષણે લગાડવાથી શબ્દ અર્થથી જુદાપણું બતાવે છે, તેમાં પ્રથમનું વિશેષણ વિનાનુંએકલું જ છે, તે સામાયિક છે, તેના બે ભેદ છે, ઇવર, યાવકથિક છે, પહેલું થડા કાળ માટે ઈત્વર છે, અને તે ભરત ઐરવ્રતમાં પહેલા છેલ્લા તીર્થકરના તીર્થમાં વ્રત આપણ ન કર્યા હોય ત્યાં સુધી નવા દીક્ષિત ચેલાને હોય છે, અને બીજું યાવસ્કથિક આત્મા ની કથા હેય અર્થાત આખી જીંદગીનું છે, ( લધુ દીક્ષા તે પહેલું અને વડી દીક્ષા તે બીજું છે.) પણ મધ્યમ વિદેહ તથા અહીં ભરત એરવ્રતમાં વચલા બાવીસ તીર્થકર આશ્રયી યાવત્ કથિક છે, તેમને વડી દીક્ષાનો અભાવ છે, અહીં પ્રસંગથી મધ્યમ વિદેહ પુરિમ પશ્ચિમ તીર્થવત્તિ સાધુઓના સ્થિત અને અસ્થિત ક૯૫ બતાવે છે, (આનું વર્ણન કલ્પસૂત્ર તથા બ્રહ૯૫ સૂત્રમાં વિસ્તારથી છે, તેમાં ગ્રંથાંતરથી વિવક્ષિત અર્થ બતાવનારી ગાથા કહે છે,
आचेलक्कु प्रेसिय सेजायर रायपिंड किइक्कमे । वयजिट्ट पडिक्कमणे, मासं पज्जो सवणकप्पो । १ । આમાંના ચાર કલ્પ સ્થિત છે, ૬ અસ્થિત છે, તે કહે છે,
૧ સજાતર પિંડ ૨ ચાર મહાવ્રત ૩ પુરૂષ પ્રધાન ૪ કૃતિકર્મ એ બધામાં નક્કીપણે છે, તે બધાનું વર્ણન કરે છે, ચેલ (વસ્ત્ર) જેને ન હોય તે અલક તેને ભાવ અલકપાડ્યું છે, તેમાં રહેલા છે, એનો ભાવાર્થ કહે છે, કે મહા વિદેહના તથા વચલા ૨૨ તીર્થકરેના તીર્થમાં રહેલા સાધુઓ પહેલા છેલ્લા તીર્થકરના સાધુ માફક અચેલકપણે રહ્યા નથી,
