________________
[૨૮૪] દનને ટુકડે ચડી દીધે, આ પ્રમાણે જેણે જેણે મા તેને તેને આપી દીધે, તેથી આ ભેરી ચંદનના ટુકડાઓની ઝંઝર કંથા (થીગડાંવાળી ગાદડી) જેવી બની, એક વખત એચીતે અશિવ ( રેગ) ને ઉપદ્રવ થયે, ત્યારે ભેરી વગાડવા કહ્યું, પણ તે ભેરી વગાડતાં સભાને પણ અવાજ ન સંભળાયે, તેણે ભેરીની તપાસ કરાવી, તે જણાયું કે ભેરીમાં ટુકડા જેડેલા હતા, ભેરીવાળ જીવથી મરાવ્યું, અને ફરી દેવતાને આરાધી અઠમ તપ કરીને નવી લેરી લીધી, અને બીજે ભેરીવાળો રાખે, તે પોતાના જીવિતથી પણ તેની વધારે રક્ષા કરે છે, જેથી જરૂર પડતાં ભેરી વાગતાં રેગ શાંત થવાથી લોકોએ પૂજ્ય, આ પ્રમાણે જે શિષ્ય પોતાના સૂત્ર અર્થને ચંદન ભેરીની કંથા માફક પરમત સાથે મિશ્ર કરી નાખે, અને થવા યાદ ન રાખે, અથવા અહંકારી બને તે તે અગ્ય છે, અને ભણાવનાર આચાર્ય પણ જે સૂવ અર્થને વિસરી જાય, તે અનુગ કરવાને અગ્ય છે, આ પ્રમાણે શિષ્ય ગુરૂ બને અવિનાશિત સૂત્ર અર્થવાળા બતાવ્યા. તેની બે ગાથા કહે છે. _जो सीसा सुतत्थं, चंदणकंथव्य परमता दीहिं। मीसेति गलितमहवा, सि खित्त माणी णसी जोगो॥ १॥
कंथीकत सुत्तत्था गुरु विजोगो ण भासितव्यस्स। अविणासिय सुतत्था सीसायरिया विणिहिट्ठा ॥२॥ આ બે ગાથાને અર્થ ઉપર આવી ગયું છે.
ચેટીનું ઉદાહરણ વસંતપુર નગરમાં જીર્ણ શેઠની પુત્રી અને નવક શેઠની
