________________
[૭૨]. ઉઠી કે અલી ! મારા હાથ ઉપરથી માથું દૂર કર, ત્યારે ચારે સાદથી ઓળખી કે આતે મારી બેન છે ! તેણેજ પુરૂષને વેષ પહેર્યો છે, અહો ! જરા વિલંબ કરવાથી હું અકાર્યકરતે બચે છું ! જેમ શ્રાવકની સ્ત્રીએ શ્રાવકને બચા, અહીં સાધુના બધે ચાર બચ્ચે, અને વિચાર કરીને નિરંતર સુખી થવા દીક્ષા લીધી. (તેમ સાધુએ પણ ઉચિત સમયે ઉચિત વ્યાખ્યાન કરવું)
હવે કેકણ દેશના છોકરાનું દષ્ટાંત કહે છે.
કેકણ દેશમાં એક છોકરો હતે. તેની મા મરણ પામી પણ તેને લીધે તેના બાપને બીજી સ્ત્રી મળતી નહતી, કારણકે નવી પરણનારને શોક્યના પુત્રનું શલ્ય રહેતું હતું, એક વખત પુત્ર લાકડાં લેવા ગયે, ત્યારે બાપે વિચાર્યું કે તેને મારી નાખું, પછી બાપે એક તીર ફેંકયું કે લઈ આવ ! તે લેવા ગયે, બાપે બીજું તીર તેને માર્યું. છેક છે, બાપા! કેમ તીર ફેંકે છે, હું વીંધાઈ ગયે. બાપે ત્રીજું તીર મારી મારી નાંખ્યો, પુત્રે જ્યારે પ્રથમ વિચાર્યું કે બાપ અજાણે મારે છે, તે અનનુગ છે, પછી જાણ્યું કે આ મને જાણું જોઈને મારે છે, ત્યારે ખરૂં જાણવાથી તે અનુગ છે, અથવા સંરક્ષણને યોગ્ય તેને મારવાથી અનrગ છે અને સંરક્ષણ કરે તે અનુગ કહેવાય, કારણ કે રક્ષા કરવા - ગ્યને મારે તે વિપરીત કર્યું કહેવાય.
આ પ્રમાણે એક જે કહેવું હોય, તેથી બીજું ઉલટુંકહે,
