________________
[૨૪૬] ઉ––મેણુરહિત બનાવેલા શુદ્ધ કેદરા જેવું છે, જેમ પ્રથમ મિથ્યાત્વ ભાવવાળા પુદગળનું મિથ્યાપણું દૂર થયું, તેથી તે પુદગળે નિર્મળ થતાંજ સમ્ય દર્શન કહેવાય છે, તે શુદ્ધ પુદગળ પણ સર્વથા ક્ષય થવાથી તત્વની વિશેષશ્રદ્ધાના લક્ષણવાળા પરિણામથી પોતે પડી ન જાય, પણ જેમ આછાં વાદળાં પણ દૂર થતાં સૂર્ય વિગેરે ચક્ષુથી નિર્મળ દેખાય, તેમ આત્માને સમ્યકત્વના શુદ્ધ પુદ્દગળે પણ દૂર થતાં આ ત્માને શુદ્ધતર ભાવ પ્રગટ થાય છે, તે ક્ષાયિક સમ્યગૂ દર્શન છે, એટલું જ બસ છે, આ શ્રેણિજે બદ્ધ આયુવાળો માંડે, તે સાત પ્રકૃતિ ક્ષીણ થયા પછી ત્યાં જ અટકે, અને તે ઉપર બતાવેલ બાકીનું સભ્ય દર્શન જ ખપાવે, પણ જેણે આયું બાંધ્યું નથી તે શ્રેણું માંડે તે અટક્યા વિના જ સંપૂર્ણ શ્રેણિ બારમા ગુણસ્થાન સુધી પહોંચે, અને તે શ્રેણિ માંડનારે જ્યારે સ્વ૫ સભ્ય દર્શનનાં ચેડાં પદ્દગળ રહ્યા હોય, તે વખતે જ અપ્રત્યાખ્યાન પ્રત્યાખ્યાન આવરણનાં કષાય અષ્ટક સાથે ખપાવવા આરંભે છે, ૧૨૧ એમના મધ્ય ભાગને ખપાવતે જે સત્તર પ્રકૃતિને ખપાવે છે, તે બે માથામાં કહે છે. गइ आणु पुग्वी दोदो, जाइ नामं च जाव चउरिंदी સાયા હોયં, શાવના જામર ૨૨૨ साहारण मपजतं, निहानिदं च पयल पयलंच
थोणं खवेइताहे, अवसेसं जंच अट्ठण्हं ।। १२३ ॥ - ૨ નરક ગતિ અને નરક અનુપૂવી ૨, તીર્થંચ ગતિ અને અનુપૂવી ૨, તથા એકેંદ્રિયાદિ ચારેંદ્ધિ સુધી જ, તથા
