________________
[ ૨૪૪ ]
दाससंदेश अणं, अचिरा मरणं वणो विसप्तो । सव्वस्स दाह मग्गी देतिकसाया भव मतं ॥ (વિ, આ સૂત્ર ૧૩૧૧ )
નિયુક્તિકાર અને ભાષ્યકારના ભાવાર્થ એકજ છે, તે દેવું થાડું હાય, ત્રણ ( ધા ) થાડા હાય, અગ્નિથેાડા, કે કષાય થાડા છે. એમ માની વિશ્વાસ ન કરવા, કારણ કે થાડાના ઘણા થાય છે, થાડું દેવું દાસપણ આપે, ઘા છે તે થાડા વખતમાં મરણુ પમાડે; અગ્નિ બધુ ખાળી નાંખે, તેમ કષાયેા અનંતા ભવમાં ભ્રમણ કરાવે, અપિ શબ્દથી જાણુવુ કે થાડાનું ઘણુ થતાં વાર નહિ લાગે, મને પાળેલુ ચારિત્ર જે મેાક્ષ આપે, તેને બદલે ક્રોધ આદિ નરક પમાડે ૧૨૦ના
આપશમિક ચારિત્ર કહીને હવે ક્ષાયિક ચારિત્ર કહે છે, અથવા સૂક્ષ્મ સપરાય યથાખ્યાત ચારિત્ર એ અને ઉપશમ શ્રેણિને સ્માશ્રયી કહ્યાં, હવે ક્ષપક શ્રેણીને આશ્રયી કહે છે,
अणमिच्छ मीस सम्मं अठ्ठ नपुंसित्थी वेयछक्कंच । पुंवेयंच खवेइ कोहाइएय संजलणे ॥ १२१ ॥
અહી ક્ષપક શ્રેણી માંડતા અસ યત વિગેરેમાંથી કાઇ પણ જીવ અત્યંત શુદ્ધ પરિણામવાળા હોય છે, તેને ઉત્તમ ( પ્રથમ ) સંહનન હાય, અને તે પૂર્વના જાણનારો અપ્રમત્ત શુકલ ધ્યાન ધ્યાનારા પણ હાય, બાકીના જીવા ધર્મ ધ્યાનવાળા હોય; તેને ક્ષપક શ્રેણી માંડવાના આક્રમ છે,
પ્રથમ મંતર્મુહૂત્તમાં અનંતાનુબ ધી ક્રોધાદિને સાથે ખપાવે છે, તેના અનંત ભાગ બાકી રહે તેને મિથ્યાત્વમાં નાં
