________________
[૨૧] पल्लय गिरि सरिउवला, पिवीलिया पुरिस पहजरग्गहिया कुहव जल वत्थाणिय, सामाइयलाभ दिटुंता ॥ १०७ ॥
પ્રથમ પલકનું દષ્ટાંત કહે છે, લાટ દેશમાં ધાન્યના માપાને પલક કહે છે, તે માપું મેટું હોય તેમાં થોડું થોડું ધાન્ય નાંખે, અને ઘણું ઘણું કાઢે, તે તે કાળાંતરે ખાલી થાય છે, એમ આ કર્મ રૂપ ધાન્યના પાલામાં જીવ અનાગથી યથાપ્રવૃત્ત કરણવડે થોડું થોડું કર્મ બાંધે અને ઘણું ઘણું ખપાવે તે આ ગ્રંથિ આગળ આવે છે, હવે જે તે ભવ્ય હોય તે તેને ઉલંઘી અપૂર્વ કરણવાળે થાય છે, અને સભ્ય દર્શનના સંમુખ જાય તે અનિવત્તિ થાય છે. આ પલકનું દષ્ટાંત છે,
પ્ર–આ દષ્ટાંત કહી શકાયજ નહિ કારણ કે સંસારી વ્યાપારવાળા જીવને દરેક સમયે ચય અને અપચય બતાવ્યા છે, તેમાં અસંયતને ઘણે ઘણે ચય થાય, અને અપચય તો છેડે થોડા થાય છે જુઓ આગમમાં કહ્યું છે કેपल्ले महइमहल्ले कुंभ पक्खिवइ सोहएणालिं असंजए अविरए बहु बंधइ निजरइ थावं ॥१॥
જેમ કેઈમેટા પલ્યમાં ઘડે ભરી ભરીને નાંખે અને નળી ભરી ભરીને કાઢે, તેમ અસંયત અવિરતને ઘણુ કર્મ બંધાય પણ થોડાં ખપે છે. પણ ચારિત્ર લીધેલાને ઘણું ખપે, અને ચેડાં બંધાય તે પણ સાથે કહે છે.
पल्ले महतिमहल्ले, कुंभ सोहेइ पक्खिवे णालिं जे संजए पमत्ते बहुनिजरइ बंधई थोवं ॥२॥
