________________
[ ૯૫ ] : अंगुल मावलियाणं, भाग मसंखिज दोसु संखिजा।
માર્મિતો, સાવરિયા ગુઢ જુદુ છે રૂર છે हत्थंमि मुहुत्तन्तो, दिवसंतो गाउयंमि बोधव्वो। जीयण दिवस पुहुत्तं, पक्खन्तो पण्णवीसाओ ॥३३॥ भरहंमि अद्ध मासो, जंबूदीवमि साहिओ मासो। वासंच मणुअलोए वास पुहुत्तं च रुयगंमि ॥ ३४॥ संखिज्जंमि उ काले, दीव समुद्दावि हुंति संखिज्जा ।
ઇમિ અતિ, રીવરપુર મળિયા રૂડા , ક્ષેત્ર અંગુલના અધિકારથી અહીં પ્રમાણ અંગુલ લે, કેટલાક એમ કહે છે, કે અવધિને અધિકાર હેવાથી ઉછૂય અંગુલ લે, આવલિકા તે અસંખ્યય સમયની જાgવી, કહ્યું છે કે અસંખ્યય સમયેને સમૂહ મળીને એક આવલિકા થાય છે, તેને પરમાર્થ આ છે, કે – '
કોઈ અવધિજ્ઞાની ક્ષેત્રથી અંગુલને અસંખ્યાત ભાગ જાણે, તે કાળથી આવલિકાને અસંખ્યાતમે ભાગ જાણે અહીં ક્ષેત્ર કાળ દેખવાનું બતાવ્યું તે ઉપચારથી જાસુવું. કારણ કે ખરી રીતે તે ક્ષેત્રમાં રહેલ પુદગળ દ્રવ્યો જે દેખવા ગ્ય હેય તેને દેખે છે, તથા તેટલા કાળના ભૂત ભવિષ્યના તે દ્રવ્ય સંબંધી પર્યાયે હોય તેને જાણે છે, પણ ક્ષેત્રકાળ અરૂપી હોવાથી અને અવધિજ્ઞાની રૂપી પદાર્થને દેખતે જાણતા હોવાથી ક્ષેત્રકાળને ન જાણે ન દેખે,
આ પ્રમાણે સર્વત્ર જાણવું, એટલે ચારે ગાથામાં સમ જવું તે જ પ્રમાણે જયારે તે અવધિજ્ઞાની અંગુલને અસંખ્યય.
