________________
[૧૬૧]. गुर्वायत्ता यस्मा, च्छास्त्रारंभा भवति सर्वेऽपि । तस्माद्वाराधन परेण हितकांक्षिणा भाव्यम् ॥१॥
શાસ્ત્રના બધા આરંભે ગુરૂને આધીન છે, માટે હિતનાકાંક્ષી સાધુએ હમેશાં ગુરૂના આરાધનમાં તત્પર રહેવું, તેજ પ્રમાણે ભાગ્યકાર મહારાજે કહ્યું છે,
गुरु चित्तायत्ताइं वक्खाणंगाइं जेण सव्वाइं।। जेणपुण सुपसण्णं, होइ तयं तं तहा कज्जं ॥१॥ आगारिंगिय कुसलं जदि सेयं वायसं वए पुज्जा। तहविय सिं नवि कूडे विरहमि अ कारणं पुच्छे ॥२॥ णिवपुच्छिएण भणिओ गुरुणा गंगा कओमुहीवहइ ? संपाइयवं सीसो जहतह सवत्थ कायव्वं ॥३॥
વિગેરે છે કે વ્યાખ્યાનના અંગે સર્વે ગુરૂના ચિત્તને અધીન છે, માટે જેમ તે પ્રસન્ન થાય તેમ કરવું,
આકાર અને ઇંગિતમાં કુશળ ગુરૂ શિષ્યને કાગડો ધોળે કહે, તે પણ તે સમયે ગુરૂના વચનનું ખંડન ન કરવું. પણ ધીરેથી એકાંતમાં પૂછવું કે, આમ કહેવાનું શું કારણ છે?
તથા રાજાએ પૂછયું, કે ગંગા કયા મુખથી વહે છે? ગુરૂએ ઉત્તર આપ્યો કે (આપ જે દિશા દેખો છે તે દિશાએ!) એ પ્રમાણે ઉત્તમ શિષ્ય ગુરૂનું મન પ્રસન્ન થાય, તેમ સર્વ કરવું, - પ્ર. જે એમ છે, તે ગુરૂના ભાવ ઉપક્રમ કહે
