________________
[૧૫] મથી આગમથી જ્ઞાતા ઉપયોગ રાખનારે, આગમથી પ્રશસ્ત અને અપ્રશસ્ત છે, તેમાં અપ્રશસ્ત ડેન્ડિણિ ગણિકા તથા અમાત્ય વિગેરેનાં દષ્ટાંત કહે છે,
એક નગરમાં એક બ્રાહ્મણ, તે ચિંતવે છે, કે દીકરીઓ કેવી રીતે સુખી થાય? તેથી તેણે મેટી દીકરીને શીખવ્યું, કે જ્યારે વર તારી પાસે આવે, ત્યારે વરના માથામાં પગની એડી મારવી,
તે લાગવાથી વર ખુશ થયે, અને તેના પગને ઈજા થઈ હશે તેમ વિચારી પગ દાબવા બેઠે, પણ તેણે સ્ત્રીને ધમકાવી નહિ, આ વાત માને દીકરીએ કહી, ત્યારે મા બેલી કે હવે તારે ખુશી પડે તેમ કરજે, હવે તને તે કંઈપણ કરી શકવાનો નથી,
બીજી દીકરીને પણ તેમ શીખવ્યું, તે દીકરીએ તેમ કરતાં ઘણું બધ આપીને ચૂપ રહ્યો, તેણે તે વાત માને કરી, માએ કહ્યું કે તારે પણ ડરવાનું નથી, પણ તારે વર તે વખતે બોધ આપશે, તે ભૂલવું નહિ,
ત્રીજીને તે પ્રમાણે શીખવ્યું, તે પ્રમાણે કરતાં ઘણું કોપાયમાન થયે, અને ખુબ મારી અને ધમકાવી, કે તું કઈ ખરાબ કુળમાં ઉત્પન્ન થઈ છે, કે આવું અકાર્ય કરે છે? તેણે માને વાત કરી, માના કહેવા પ્રમાણે તે સ્ત્રીએ એ ધણુને કહ્યું કે અમારી કુળ રીતિ આવી હોવાથી કરવું
