________________
[ ૧૩૫ ] તે બધા વિષયેને દરેક ઈદ્રિ જાણે, અથવા પરસ્પર લક્ષણથી અથવા નામથી જુદા જુદા શબ્દને સાંભળે તે સંન્નિશ્રોતા જાણ, આવા ગુણ જેને પ્રાપ્ત થયા હોય તે પણ એક લબ્ધિજ છે, (આંખથી સે જુએ છે તેમ આ લબ્ધિવાળે કાનથી કે નાકથી પણ જુએ, આ ગુણ પણ લધિમાં ગયે છે,) તથા બાજુ (સાદી) મતિના સામાન્ય રીતે વિષયને ગ્રહણ કરે, આમન: પર્યાયજ્ઞાનને એક ભાગ છે, આ પણ લબ્ધિમાં ગણેલ છે, અને ગુણગુણના અભેદપણથી તે લબ્ધિ ધારક સાધુ હોય, ! તથા સર્વ વિષ્ટા મૂત્રવાળ નખ વિગેરે જેને ઓષધ રૂપે થયાં હોય, એટલે બીજાના વ્યાધિ મટાડી દે, તે સર્વઓષધિ છે, તે પણ લબ્ધિ જાણવી, ૬૯ છે અતિશય ચાલે તેથી ચારણ છે, તે સાધુઓના બે ભેદે છે, વિદ્યાચારણ અને જઘાચારણે છે, તેમાં જંઘાચારણ શક્તિથી રૂચકવર દ્વીપ સુધી જવાને શક્તિમાન છે, તે ફક્ત એક ઉત્પાત વડેજ રૂચકવર દ્વીપે જાય છે, પણ આવતાં બે ઉત્પાત કરવા પડે છે, એટલે પહેલા ઉત્પાતે નંદીશ્વર દ્વીપે જાય છે, અને બીજા ઉત્પાતે જ્યાંથી નીકળે ત્યાં આવે છે, એમ ઉંચે પણ એકજ ઉત્પાતે મેરૂપર્વતના ઉપર રહેલ પાંડુકવનમાં જાય છે, અને આવતાં બે ઉત્પાત કરવા પડે છે, પ્રથમ નંદનવન અને બીજે ત્યાંથી ગયેલ હોય ત્યાં આવે છે, પણ વિદ્યાચારણ તે નંદીશ્વર દ્વીપ સુધી જવાને શક્તિવાન છે, તે એક ઉત્પાતે માનનર પર્વતે જાય છે, બીજે નંદીશ્વરે જાય છે, પણ ત્રીજા ઉત્પાતે પાછા આવતાં એકજ ઉત્પાત થાય છે, એમ ઉંચે પણ એક
