________________
[૧૪] અહીં તીર્થકર દેવ કેવળ જ્ઞાન થયા પછી સના અનુગ્રહ માટે તીર્થકર નામ કમ ઉદય થવાથી ઉપદેશ કરે છે, તેથી વનિ થાય, તે ધૃતરૂપ હેવાથી અને તે ભાવકૃતનું પૂર્વ કારણ હોવાથી શ્રુત જ્ઞાનને સંભવ હોવાથી અનિષ્ટ આપત્તિ વાળે મતિને મોહ (મુંઝવણ) મંદ બુધિ વાળા શિષ્યને ન થાઓ, માટે ખુલાસો કરે છે,
केवलणाणेणत्थेणाउं, ने तत्थ पण्णवणजोगे ते भासइ तित्थ यरो, वयजोग सुयं हवइसेसं ॥ नि ७८ ॥
અહીં સમવસરણમાં તીર્થકર કેવળજ્ઞાનવડે ધર્માસ્તિકાય વિગેરે મૂર્ત અમૂર્ત (રૂપી અરૂપી) અભિલાખ અનભિલાષ્ય અને કેવળજ્ઞાનવડેજ સંપૂર્ણ જાણે પણ શ્રુતજ્ઞાનવડે નહિ, કારણ કે તે ક્ષાપશમિક હોવાથી કેવળિને તે ક્ષપશમને અભાવ હોવાથી તે શ્રુતજ્ઞાન ન હોય, કારણ કે સર્વ શુધ્ધ થયા પછી થોડી શુધ્ધિ ન હોય; હવે જાણ્યા પછી તે પદાર્થોમાં જે પ્રજ્ઞાપન એગ્ય હોય તેને જ કહે છે, પણ અપ્રજ્ઞાપન હોય તેને ન કહે, તથા પ્રજ્ઞાપન પણ અનંતા હેવાથી તે પૂરા ન કહી શકે, કારણકે આયુનું પરિમાણપણું છે, અને વાચા અનુક્રમે નીકળે,
પ્ર–ત્યારે કેવી રીતે ?
ઉ–ગ્રહણ કરનાર (સાંભળનાર) ની શક્તિની અપેક્ષાએ જેટલું યોગ્ય હોય તે કહે છે, તેમાં કેવળજ્ઞાનથી ઉપલબ્ધ થએલ અર્થને અભિધાયક શબ્દરાશિ બે વર, તે
