________________
ચતુર્થ પ્રસ્તાવ નરસિંહ રાજાની કથા. એમ એકદા મને યોગ્ય સમજીને પિતાએ યુવરાજપદે સ્થાપન કર્યો અને ભગવટામાં લાટ, ચલ, સૌરાષ્ટ્ર, મહારાષ્ટ્ર પ્રમુખ દેશે આપ્યા. હું તે યુવરાજપણું પાળવા લાગ્યા. સુભટના આડંબરયુક્ત, મદજળને ઝરતા તથા દર્પથી ઉદ્ધત એવી ગજઘટા મારી પાછળ ચાલવા લાગી, ચપળ અવે મારા માર્ગે દોડતા અને પરશુ, શલ્ય, પ્રચંડ ધનુષ્ય, બાણુ–સમૂહ, ભાલા, ગદા પ્રમુખ શસ્ત્રોને ધારણ કરતા પુરૂષ સ પણ મારી ચોતરફ ચારે દિશાઓમાં ફેલાઈને રહેતા હતા, તેમજ બીજા મારા સાવકાભાઈને પણ પિતાએ ઘણું ગામે આપ્યાં. એ પ્રમાણે વિષય-સુખ ભેગવતાં અમારા દિવસો જવા લાગ્યા.
એવામાં એક દિવસે, જીવલોકના વિલાસ ક્ષણભંગુર હોવાથી, આયુકમના દળીયાં પ્રતિસમયે વિનાશશીલ હોવાથી, યમરાજનું શાસન અપ્રતિહત ચાલવાથી અને પ્રિયજનના સંગજન્ય સુખની ઇંદ્રધનુષ્યની જેમ સાક્ષાત્ ચપળતાને લીધે અવંતિસેન રાજા પંચત્વ-મરણ પામે. તેનું મૃતકાર્ય કર્યા પછી મંત્રી, સામંત, અંગરક્ષક પ્રમુખ પ્રધાન જનેએ મને રાજ્ય પર બેસાર્યો, એટલે સ્વર્ગસ્થ તાતના નિમિત્તે મેં, દીન, અનાથ, કાર્પેટિક, અનિશ્ચિત, વેદેશિક તથા ગરીબાઈથી ઘાયલ થયેલ જનેને મહાદાને પ્રવર્તાવ્યાં, ઉંચા શિખરેથી શેભતા દેવાલયે કરાવ્યાં, તેમજ બલંવતેની પણ કદર કરી. એમ અનુક્રમે મારે શેક દૂર થયે, એટલે સામતેને મેં વશ કર્યા, પિતાની હદમાં ઉપદ્રવ કરનારા લુંટારાઓને દૂર હાંકી કહેડ્યા તથા પૂર્વ પુરૂષોને માર્ગ ચલાવ્યે.
એક વખતે શ્વેત હાથી પર આરૂઢ થઈ, વારાંગનાઓએ વેત ચામર ઢાળતાં, ધવલ આતપત્ર ધારણ કરતાં, કિનર અને પુરૂષના પરિવારથી
પરિવૃત અને ઉમાગે પ્રવર્તેલા તેફાની અશ્વોએ બહુ જ રજ ઉડાવતાં, • રાજા વન-લક્ષમી જોવા માટે નગરથકી બહાર નીકળ્યો અને જેટલામાં ત્યાં પુષ્પ-ફળથી મનહર કેમળ વૃક્ષે જોઉં છું, માધવી-લતાગૃહમાં ભ્રમણ કરું છું, કદલી-પત્રોની વિસ્તીર્ણતા નિહાળું છું, એકત્ર થયેલ શશિ–ખંડ સમાન ઉજ્વળ એવા કેતકીના પત્રે જોઉં છું, ઘણા બકુલ માલતીની માળાના સુપરિમલને સુંઘું છું અને સારભથી એકઠા થતા અને ગુંજારવ કરતા મધુકરે જ્યાં મકરંદ સુધી રહ્યા છે એવા નવ સહકારની મંજરીને પુંજ હાથમાં લઉં છું, તેવામાં તરતજ મારા પરિજનને કેલાહલ મારા સાંભળવામાં આવ્યું કે “હે સ્વામિનું ! જુઓ, ગગનાંગણમાં કેવું મહાયુદ્ધ પ્રવર્તી રહેલ છે ? કે જે દેવે અને વિદ્યાધરને ભયાનક તથા અતિભીમ ભાસે છે.” એમ સાંભળતાં અનિમેષ લેચનથી ઉંચે જોતાં, વિવિધ પ્રહારથી સંગ્રામ કરતા, આકાશમાં વિદ્યાધરે મારા જેવામાં આવ્યા, કે જેઓ તીક્ષણ બરછી, શલ્ય, ત્રિશૂળ અને બિંદિપાલ વિગેરે શસ્ત્રો પરસ્પર ચલાવી રહ્યા છે અને
