________________
શ્રી મહાવીરચરિત્ર. સર્વ છે, છતાં તેમના અભાવની કલપના કરવી તે મહામોહ છે. વળી જે તમે કહ્યું કે વિદ્યમાન પદાર્થ હોય તેનું જ પરિમાણ કરવું એચ છે તે તમારું કહેવું પણ અનુચિત છે, કેમકે ધન નહીં છતાં પણ આશ્રવને નિરોધ થતો હોવાથી પ્રત્યાખ્યાન કરવું તે ગુણકારક જ છે; તેથી હે મહાનુભાવો ! સમગ્ર દેષરૂપી અગ્નિને શમાવવામાં મેઘ સમાન અને અજરામર કરનાર સર્વજ્ઞના મતરૂપી અમૃતનું પાન કરે. મિથ્યાત્વના મેહથી ઉત્પન્ન થયેલ ખોટા અભિપ્રાયને ત્યાગ કરો. મધ્યસ્થપણાનું અવલંબન કરીને પરમાર્થને વિચાર કરે. જાત્ય સુવર્ણની જેમ કષ, છેદ, તાપ વિગેરે ઘણી પરીક્ષાવડે સારી રીતે પરીક્ષા કરીને સુખને કરનારા ધર્મને સમ્યક પ્રકારે આચરો.” આ પ્રમાણે સૂરિમહારાજે કહ્યું ત્યારે મોટા પ્રભાવવાળા તે બન્ને ભાઈઓ લઘુકમ હોવાથી પ્રતિબધ પામ્યા. તેથી તેમણે ભાવપૂર્વક જિન ધર્મ અંગીકાર કર્યો, અણુવ્રતે ગ્રહણ કર્યા, ત્રણે ગુણવ્રતને સ્વીકાર કર્યો, અને તે તેને સર્વ પ્રયત્નવડે પાળવા લાગ્યા. હવે એકદા રવિ બ્રાહ્મણ ભોજન કરતે હો ત્યારે ઉપરની ભૂમિ પર રહેલી ઢેઢઘરોળી તેના ભેજનમાં ચરકી. ચિત્તનું વ્યાક્ષેપ પણું હોવાથી તેની તેને ખબર રહી નહીં, તેથી તેના વડે મિશ્રિત થયેલું તે ભેજન કરવાથી તેનું ઉદર વૃદ્ધિ પામ્યું, તેનું લેહી-માંસ ક્ષીણ થયું, હાથે પાતળા થયા, જંઘા સુકાઈ ગઈ, મુખ શુષ્ક થયું, તૃષ્ણ વૃદ્ધિ પામી અને સાવશેષ (થોડા) આયુષ્યવાળે થયે. તેને પાલકે ઘણા વૈદ્યોને દેખાડ્યો. તેઓએ પણ આ અસાધ્ય છે એમ ધારીને તેને ત્યાગ કર્યો. આ પ્રમાણે વિષમ દશામાં પડેલા તેને જોઈને તેને પરિવાર ગુરવા લાગે, તેની ભાર્યા રુદન કરવા લાગી. પાલક ઘણે પ્રકારે વિલાપ કરવા લાગે, પરંતુ તે રવિ તે મનની દીનતા રહિતપણે સમ્યક પ્રકારે સહન કરતા હતા. કેઈ દિવસે દેશાંતરથી એક વૈદ્ય આવ્યું. તેના સ્વજનવગે રવિને તેને દેખાડ્યો. તે વૈધે પણ સારી રીતે જોઈને કહ્યું કે “અહો ! ભીંત પર રહેલી ઘોળની વિષાથી ઉત્પન્ન થયેલ આ દેષ છે. તેથી પાંચ ઉંબરાના ફળ સમભાગે લઈ, ચિત્તા અને રોઝનાં માંસથી મિશ્ર કરી તેને મદિરા સાથે વાટીને આપ (પાઓ). તેમ કરવાથી આ મહાદરને વ્યાધિ શીધ્ર શાંત થશે.” તે સાંભળી રવિએ કહ્યું કે-“હે વૈદ્ય ! ભજનથી બીજા ગુણવ્રતનું પરિમાણ કરતી વખતે મેં આ સર્વનું પ્રત્યા
ખ્યાન કર્યું છે.” ત્યારે વૈદ્ય અને સ્વજનવગે પણ કહ્યું કે-“ શરીર સારું. થયા પછી તે પાપની શુદ્ધિ કરજે.” તેણે કહ્યું-“ જરારૂપી ઘુવડે આ
