________________
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
પોષષ
ગ્રહણ કરીને તેના ભંગ કરે નહીં, તે જિનદાસની છેવટ માક્ષને પામે છે.”
છતાં પશુ જે માણસ જેમ દેવના સુખને અને
તે સાંભળી ગૌતમસ્વામીએ કહ્યું કે-“ હે જગતને વિષે એક સૂર્યસમાન ભગવન ! આ જિનદાસ કાણુ હતા ? ” ભગવાન મેલ્યા- હું કહુ છું. વસ'તપુર નામના નગરમાં જિનદાસ નામે શ્રાવક હતા. તેનુ' ચિત્ત સંસારથી અત્યંત વિરક્ત હતુ, અને તેની મતિ સર્વાંગે કહેલા પરમાર્થડે ભાવિત હતી. તેને નાવની જેમ પ્રતિકૂળ` ચાલનારી અને મગળની મૂર્તિની જેમ તીવ્ર રાગનેર પામેલી મૉંગળા નામની ભાર્યાં હતી. તે જિનદાસ સામાયિક, પૌષધ અને વિશેષ પ્રકારના તપનુ સેવન કરવામાં રક્ત ( આસક્ત ) અને પ્રવ્રજ્યા "ગીકાર કરવાની ઈચ્છાવાળા હતા, તેથી પાતાના મળની તુલના કરતા હતા. અને તેની તે ભાર્યાં તે અત્ય’તસ’કિલષ્ટપણાએ કરીને અને ઉત્કૃષ્ટ ‘વેદપણાએ કરીને સાધુની જેમ કામવિકારને જીતનાર તેને જોઈને કઠાર વાણીવડે નિલૢત્સના કરતી કહેવા લાગી કે——
“હું મુગ્ધ! ધૂત લાકે તમને છેતર્યાં છે કે જે તમે વિદ્યમાન ભેગેના પશુ ત્યાગ કરી અવિદ્યમાન માક્ષને ઇચ્છે છે. હે, લક્ષણ રહિત ! દુઃખે કરીને આચરી શકાય તેવા વિશેષ તપનુ સેવન કરી શા માટે પેાતાના શરી
તુ શેષણ કરેા છે ? શું તમારા આત્મા તમારા વેરી છે? જો તમે વિષયમાં વિરક્ત હતા, તે તમે પ્રથમથી જ કેમ પ્રત્રજિત થયા નહીં કે જેથી હુમાં મને પરણીને મારી આ પ્રમાણે વિડંબના કરો છે ? હવે જો તમે મારી અપેક્ષા રાખ્યા વિના આ પ્રમાણે તમારી ઈચ્છા પ્રમાણે કરા છે, તે હું પણ તમારી અપેક્ષા રાખ્યા વિના જે મને ગમશે તે કરીશ.” આ પ્રમાણે તેણીએ મર્યાદા રહિત કહ્યું ત્યારે ઉપશમવડે ભાવિત ચિત્તવાળા જિનદાસે તેણીને મધુર વાણીવડે આ પ્રમાણે કહ્યું કે-“હું ભદ્રે ! તુ સદ્ધર્મથી પરા ખ છે, તેથી આવું મર્યાદા રહિત વચન લે છે, એમ નહાય તેા આ તુચ્છ વિષયસુખમાં આટલા બધા પ્રતિખંધ ( કઠ્ઠાગ્રહ ) કેમ હાય ? હૈ સુતનુ ! આયુષ્ય અલ્પ છે. તેમાં પણ જરા, મરણ, રાગ અને શાક વગેરેને પ્રસાર નીવારી શકાય તેવા નથી. આવા સંસાર છતાં પણ તુ વિષયને વિષે કેમ માહ પામે છે ?” ત્યારે તેણીએ કહ્યું કે-“તમારી સપ્તમ દેશનાએ કરીને
૧ નાવ કાંઠા પ્રત્યે ચાલનારી હૈાય છે. ૨ મંગળની મૂર્તિ રાતી ડ્રાય છે. ” ૩ સારા અંગવાળા.
