________________
૩૧૬
શ્રી મહાવીરચરિત્ર.
આચાર્ય પાસે ગયો. ત્યાં ગુરૂના પગે પડી, આશિષ મેળવીને ઉચિત ભૂમિ પર બેઠો. એટલે ગુરૂએ પણ તેની યેગ્યતા પ્રમાણે ધર્મોપદેશ આપતાં જણાવ્યું કે
“હે ભવ્ય જજિનભુવન કરાવવું, જિનપ્રતિમાનું ત્રિકાલ પૂજન કરવું અને દાનમાં પ્રતિબંધ-ઉલ્લાસ રાખવે-એ ત્રણ પુણ્યથી જ પામી શકાય. તે જ પુરૂષે ધન્ય છે કે જેઓ પિતાના વિભવથી, સમસ્ત સુખ-વૃક્ષનું બીજ અને ઉત્કટ દુર્ગતિના દ્વાર બંધ કરવામાં કપાટરૂપ એવા જિનમંદિરને કરાવે છે. હિમાલયના શિખર સમાન જેઓ જિનભવન કરાવે છે તેઓ લીલામાત્રથી મનવાંછિત કેમ ન સાધી શકે ? જિનગૃહ કરાવતાં સામાન્ય રીતે પણ તે પુણ્ય કેનાથી માપી શકાય? તે વિધિથી તેને જીર્ણોદ્ધાર કરતાં કેટલું પુણ્ય થાય તેનું પ્રમાણ જ નહિ, તે હે મહાશય ! તે આ કામ અતિ સારું, આદર્યું કે સ્વભુજે પાર્જિત દ્રવ્યથી આ જીર્ણોદ્ધાર કરાવ્યો. જીર્ણોદ્ધાર જે કરવામાં ન આવે તે તીર્થને ઉચ્છદ, જિનભક્તિને અભાવ, સાધુઓનું અનાગમન અને ભવ્યને બોધિબીજને અલાભ થાય; માટે ભવસાગરથી પાર પમાડવામાં યાનપાત્ર સમાન એ જિનમંદિર કરાવતાં તેમાં અત્યંત દેદીપ્યમાન જિનપ્રતિમા સ્થાપવી. તેની અપ્રમત્ત મને ભારે પ્રયત્નથી પૂજા પંચવી કે જેના આઠ પ્રકાર છેઃ વાસ, કુસુમ, અક્ષત, જપ, દીપ, જળપાત્ર, ફળ અને ભજન-નૈવેદ્ય-એ લેકેના લેચનને આનંદ પમાડનાર, ભક્તિથી ભગવંતની અષ્ટવિધ પૂજા કરતાં, આ જગતમાં તેવું કંઈ સુખ કે કલ્યાણ નથી કે જે પામી ન શકાય; કારણ કે-બાવનાચંદનયુક્ત ઘનસારના સુગંધી ગંધથી જિનપૂજા કરતાં ભવ્ય સુગંધી દેહ પામે છે. નવમાલતી, કમળ, કદંબ, મલ્લિકા પ્રમુખ પુષ્પમાળાથી પ્રભુની પૂજા રચતાં ભવ્ય શિવ-સુખને પ્રાપ્ત કરે છે. નખ-કાંતિરૂપ જળથી પૂર્ણ એવા જિનપદરૂપ ક્ષેત્રમાં ધરેલ—નાખેલ અક્ષત તે દિવ્ય સુખરૂપ શસ્યસંપત્તિને પેદા કરે તેમાં આશ્ચર્ય શું ? જિનેશ્વર સમક્ષ ઘનસાર, અગરૂમિશ્ર ધૂપ કરતાં, ઉછળતા ધૂમ-પડળના મિષે તે પાપને દૂર હડસેલી મૂકે છે. સુંદર ભક્તિથી જેઓ જિનમંદિરમાં દીપ આપે છે તેઓ ત્રણે ભુવનમાં એક-દીપત્વને પામે છે. જગદ્ગુરૂની આગળ જે જળપૂર્ણ પાત્ર ધરવામાં આવે છે તે ખરેખર ! પૂર્વોપાર્જિત દુખેને જલાંજલિ આપે છે. પરિપાકને પામેલા અને વિશિષ્ટ ગંધયુકત એવા તરફળથી જિનપૂજા કરતાં મનવાંછિત ફળ પમાય છે. બહુ લક્ષ્ય અને વ્યંજન સહિત એદન પ્રમુખ વસ્તુઓ વડે જે ભવ્ય બલિ રચે છે તે ધન્યા
