________________
અષ્ટમ પ્રસ્તાવ-ભગવાનની દેશના.
- પિતા પોતાના સૈન્ય સહિત માર્ગમાં ગોઠવ્યા અને તે મનુષ્યની પરંપરાએ કરીને ઉજજયિનીથી ઈટ મગાવી તેના વડે પ્રકાર નીપજાવ્યો ત્યારપછી તેણીએ કહ્યું કે-“ હવે ધાન્ય,વસ્ત્ર અને ઇંધણા વડે આ નગરીને ભરી દ્યો.” તે સાંભળી આશાથી નચાયેલા તેણે તે પ્રમાણે નગરી ભરી દીધી. આ પ્રમાણે
જ્યારે તે નગરી (બીજાને) ધ (અટકાયત) કરવામાં સજજ (તૈયાર ) થઈ ત્યારે તે રાણ તેનાથી પ્રતિકૂળ થઈ ગઈ. (નગરના કિલ્લાના) દરવાજા બંધ કરી યુદ્ધ કરવા તૈયાર થઈ. તે જાણી ચંડપ્રદ્યોત રાજા પણ વિલ થઈ નગરીને વિટીને રહ્યો. એક દિવસ વૈરાગ્ય પામેલી મૃગાવતીએ વિચાર કર્યો કે “તે ગામ, આકર (ખાણ) અને નગર વિગેરે સ્થાને ધન્ય છે કે જ્યાં ભગવાન મહાવીરસ્વામી સુંદર વાણીવડે મનુષ્યોને પ્રતિબધ કરતા વિચરે છે. હમણાં જે તે પરમેશ્વર અહીં પધારે તે હું તેમની પાસે પ્રત્રજ્યા ગ્રહણ કરૂં.” આ પ્રમાણે તેણીનાં વિચારને કેવળજ્ઞાન વડે જાણીને ગીતમાદિક મુનિજનેથી પરિવરેલા અને નવ સુવર્ણકમળ પર પગ મૂકતા ભગવાન તરત જ ત્યાં પધાર્યા. દેવોએ તે વખતે ત્યાં સમવસરણ રચ્યું. ત્યાં જગદ્ગુરૂ સિંહાસન પર બેઠા. તે ભગવાનના પ્રભાવથી સર્વનું વૈર શાંત થયું. ચરપુરૂષોએ મૃગાવતીને વધામણી આપી. તેમને તેણીએ ચિંતવ્યાથી પણ અધિક ઈનામ આપ્યું. દરવાજાના કમાડ ઉઘડાવ્યા, મોટા વૈભવવડે મૃગાવતી નીકળી, 'વિધિપૂર્વક ભગવાનને વાંધા અને ઉચિત સ્થાને તે રહી. ચંડપ્રોત રાજા પણ આવ્યું. આ અવસરે ભગવાને ધર્મકથા પ્રારંભી.
તેવામાં હાથમાં ધનુષ-બાણને ગ્રહણ કરનાર કોઈ એક પુરૂષ “આ સર્વજ્ઞ છે” એમ લોકપ્રવાદ સાંભળી ભગવાનની સમીપના પ્રદેશમાં ઊભા રહી પિતાના સંશયને મનથી જ પૂછવા લાગ્યા. ત્યારે સ્વામીએ તેને કહ્યું કે-“હે દેવાનુપ્રિય ! તું વચન બેલીને પૂછ કે જેથી બીજા પણ ભવ્ય પ્રાણીઓ પ્રતિબોધ પામે, તે પણ સારું જ છે.” આ પ્રમાણે સ્વામીએ કહ્યા છતાં પણ લેકલજજાને લીધે તેણે આ પ્રમાણે કહ્યું કે-“હે ભગવાન ! જે તે હતી, તે જ તે છે?” ત્યારે ભગવાને કહ્યું કે “ હા, એમ જ છે.” આ વખતે પાદપીઠ પાસે રહેલા ગૌતમસ્વામી કે જે પોતાના કૃત જ્ઞાનથી આ પ્રનેત્તરને ખરે અર્થ જાણતા હતા તે પણ તેણે ભવ્યજનોના પ્રતિબંધને માટે પૂછયું કે-“હે ભગવન! આ પુરૂષે “જે તે હતી,
૧ સર્વ શબ્દો સ્ત્રીના જ વિશેષણ છે. જે તે મારી બહેન હતી તે જ તે છે.
ભી.
.
