________________
અષ્ટમ પ્રસ્તાવ સર્વાનુભૂતિ તથા સુનક્ષત્ર મુનિ ઉપર મૂકેલ તેોલેશ્યા.
જાપ
છે, અને તને બહુશ્રુત પણ કર્યાં છે, તે જ ભગવાનના વિપરીતપણાને પામેલા તને શુ લજ્જા આવતી નથી ? તેથી તું આ પ્રમાણે ન કર, હજી પણ તેજ તુ છે. તારા શરીરની ક્રાંતિ તે જ છે. કેમ તુ તારા આત્માને ઓળવે છે ? ’’ આ પ્રમાણે કહ્યું ત્યારે તે સર્વાનુભૂતિ મુનિને ઉછળતા કાપાગ્નિવાળા ગોશાળે તે ક્રિય, પ્રગટ તેજલેશ્યા નાંખીને તત્કાળ ખાળી દીધા. તે તેોલેશ્યાથી મળેલા તે મુનિ શુભ અધ્યવસાયમાં રહેલા હતા એટલે મરીને સહસ્રાર દેવલાકમાં અઢાર સાગરોપમના આયુષ્યવાળા દેવ થયા. ગેાશાળા પણ ક્રીથી ભગવાનને અનેક પ્રકારના ધ્રુવચનેાવડે કહેવા લાગ્યા. તે વખતે સુનક્ષેત્ર નામના સાધુ તથાપ્રકારે આક્રોશ કરાતા ભગવાનને સાંભળીને, પેાતાના જીવિતને તૃણુ સમાન ગણીને તત્કાળ ત્યાં આવીને ગેાશાળકને જેમ સર્વાનુભૂતિએ કહ્યું હતું તેમ કહ્યું. વિશેષ એ કે-ગાશાલકે નાંખેલી તેોલેશ્યાથી મળતા તે મુનિએ ભગવાનને ત્રણ વાર વાંદીને પાતે જ પાંચ મહાવ્રતાના ઉચ્ચાર કર્યાં, સાધુ-સાધ્વીઓને ખમાવ્યા, આલેાચના તથા પ્રતિક્રમણ કરી, કાળધર્મ પામીને અચ્યુત દેવલાકમાં બાવીશ સાગરે પમના આયુષ્યવાળા દેવાની મધ્યે દેવપણે ઉત્પન્ન થયા. આ પ્રમાણે તે મુનિ મરણ પામ્યા ત્યારે ગોશાળા દુઃખે કરીને નિગ્રહ (વ) કરી શકાય તેવા વેતાળની જેમ અવકાશ પામીને વિશેષે કરીને કઠોર વાણીવડે તના કરવા લાગ્યા, ત્યારે તેને કારણ સહિત ભગવાને કહ્યું–“ હે મહાનુભાવ ! ગોશાળા ! તારું ચરિત્ર સત્પુરુષાના માને ઉલ્લંઘન કરનારું છે કેમકે મેં જ તને પ્રવ્રજ્યા આપી, મેં જ શિક્ષા આપી અને મેંજ બહુશ્રુતવાળા કર્યાં, તે મારા જ અવર્ણવાદ કરનારા તું થયેા.” આ પ્રમાણે જગદ્ગુરુએ પેાતે જ કહ્યું ત્યારે તેણે ન ધારી શકાય એવા (અત્યંત) ક્રોધના આવેશથી સાત આઠ પગલાં પાછા ખસીને મેટા વેગવડે ભગવાનની સન્મુખ તેજલેશ્યા મૂકી.
તે વખતે મેરુપ તની જેવા કઠણ જિનેશ્વરના શરીરને આક્રમણ કરવા વાયુમંડળની જેમ અસમથ તેજલેશ્યાનું માહાત્મ્ય હણાઈ ગયું, સમગ્ર દિશાના મુખમાં પ્રસરતા પ્રચ’ડ તેજના ગાળાકાર પરિધિ રચાયા, તેથી તે લેશ્યા સાક્ષાત્ આરતિના દીવાની શ્રેણીની જેવી શેાલવા લાગી. જાતિવ’ત સુવર્ણના સમૂહ જેવા દેદીપ્યમાન ભગવાનના શરીરની ક્રાંતિના સમૂહવડે તેની શેાભા હણાઇ જવાથી જાણે તે ભય પામી હાય તેમ તત્કાળ, સ્વામીની પ્રદક્ષિણા કરવા લાગી. તેના સ્પર્શના વશથી અમૃત જેવા શીતળ શરીરવાળા પણુ જગતખતના સર્વ ગાત્રામાં કાંઇક પરિતાપ થયે,
