________________
vvvvvvvvvvv
. . અષ્ટમ પ્રસ્તાવ-દેવાનંદા તથા ઋષભદત્તને દીક્ષા આપી. ૩૮૧ પિતા અને પુત્રપણે નથી થયે? અથવા તે તેના વિયોગમાં નિરંતર કરતા નેત્રના જળવડે સમયે સમયે પોક મૂકીને હાહાવવાળું રૂદન નથી કર્યું? અહે! ચિદ રાજપ્રમાણુ આ લેકમાં કયે ઠેકાણે આ જીવ નથી વયે ? અથવા નિરંતર કઈ આપદાનું સ્થાન નથી થયે? અથવા તે દાસની જેમ કેની આજ્ઞાના નિર્દેશમાં વર્તતા આ પ્રાણલોકે દુઃખથી પીડિત નથી થવાયું ? આવા પ્રકારના દુઃખના સમૂહના જ એક કારણરૂપ અને મહાલાયંકર આ સંસારમાં એક ક્ષણ માત્ર પણ બુદ્ધિમાન લોકેને નિવાસ કરવાની બુદ્ધિ કેમ થાય ? આ કારણથી જ શાશ્વતા સુખની ઈચ્છાવાળા પ્રાણીઓ (ચકવર્તી વિગેરે) આવું સંસારનું સ્વરૂપ જાણીને તૃણની જેમ રાજ્યાદિકને ત્યાગ કરી પ્રત્રજ્યાને પામ્યા છે. તેથી કરીને પુણ્યના સમૂહથી પામવા લાયક આવી સામગ્રી જ્યાં સુધી પ્રાપ્ત થયેલી છે ત્યાં સુધીમાં તમે પણ મોક્ષને સાધનારા ધર્મને ગ્રહણ કરે.” આ પ્રમાણે જગદ્ગુરૂએ કહ્યું ત્યારે આનંદને ઝરનારા નેત્રવાળા તે બનેને માત્ર પોતાના જ અનુભવથી જાણી શકાય તે કઈ અપૂર્વ આનંદ ઉત્પન્ન થયે. - ત્યારપછી દેવાનંદા સહિત અષભદત્ત હૃષ્ટ-તુષ્ટ થઈ, ઉ થઈ, સ્વામીને ત્રણ વાર વાંદી, બે હાથરૂપી કમળના ડેડારૂપી શેખર(મુગટ)વાળા મસ્તકને અત્યંત નમાવી કહેવા લાગ્યું કે-“હે ભગવન ! જે આપે કહ્યું તે સત્ય જ છે, તેથી અમને આપની દીક્ષા આપવાવડે અનુગ્રહ કરો. હમણું અમારું મન ગૃહવાસથી વિરક્ત થયું છે.” ભગવાને કહ્યું કે “ તમારી જેવાને આ યુક્ત જ છે.” ત્યારપછી પોતાના આત્માને કૃતકૃત્ય (કૃતાર્થ ) માનતા તે બને ઈશાન ખૂણામાં જઈ, આભૂષણે અને પુષ્પમાળા વિગેરેનો ત્યાગ કરી, પંચમુષ્ટિવાળા લેજના કર્મને કરી, ત્રણ પ્રદક્ષિણા દેવાપૂર્વક પરમેશ્વરને વંદન કરી કહેવા લાગ્યા કે-“હે ભગવન! જરા, મરણ, રોગ, શોક અને વિયોગરૂપી અગ્નિની જવાળાના સમૂહવડે વ્યાપ્ત ( બળેલી) આ ભવરૂપી
જીણું ઝુંપડીમાંથી અમને આપ પોતાના હાથવડે ખેંચી કાઢે. આ જન (અમે) આપના ચરણના શરણને પામેલ છે. ” આ પ્રમાણે તેણે કહ્યું ત્યારે ભુવનગુરૂએ પોતે જ તેમને દીક્ષા આપી. પછી તેમને સાધુને આચાર કહ્યો અને આવશ્યક વિધિ કહ્યો. એ પ્રમાણે તે કાળને ઉચિત સવે વિધિ દેખાડીને ભગવાને આય ચંદના પ્રવર્તિનીને દેવાનંદાને શિષ્યાપણે આપી અને અષભદત્તને સ્થવિરોની પાસે સેં. પછી તે બને અતિચાર રહિત ચારિત્રધર્મ પાળવામાં બદ્ધલક્ષ્ય (તત્પર) થઈ અપૂર્વ અપૂર્વ (નવા નવા) તપ
